แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีนี้ที่ดินพิพาทตามฟ้องมีราคา 5,000 บาท แม้โจทก์จะฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดิน แต่ที่ดินพิพาทโดยสภาพย่อมไม่อาจให้เช่าได้เกินเดือนละ 10,000 บาท จึงต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริง ฎีกาของโจทก์เป็นฎีกาใน ข้อเท็จจริง จึงไม่รับฎีกา
โจทก์เห็นว่า ฎีกาของโจทก์ในข้อ 2 นั้นเป็นปัญหาข้อกฎหมายในเรื่องที่ว่าโจทก์มีอำนาจฟ้องจำเลยทั้งสองในคดีนี้หรือไม่และโจทก์ได้โต้แย้งมาตั้งแต่ต้นแล้ว ซึ่งเป็นปัญหาสำคัญอันควรได้รับการพิจารณาวินิจฉัยจากศาลสูง และปัญหาเรื่องอำนาจฟ้องคดีนั้นเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชนโปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาในข้อ 2 ของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ จำเลยทั้งสองได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 180)
โจทก์ฟ้องขอให้ศาลพิพากษาขับไล่จำเลยทั้งสองกับบริวารให้ออกไปจากที่ดินของโจทก์ และให้จัดการถมที่ดินของโจทก์ให้อยู่ในสภาพเดิม โดยให้จำเลยทั้งสองกับบริวารเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายเอง หากจำเลยทั้งสองไม่ยอมจัดถมที่ดินของโจทก์ให้อยู่ใน สภาพเดิม ให้ศาลบังคับให้จำเลยทั้งสองชดใช้เงินค่าใช้จ่าย ให้โจทก์จำนวน 5,000 บาท และห้ามจำเลยทั้งสองกับบริวารเข้ามา ยุ่งเกี่ยวหรือรบกวนสิทธิครอบครองที่ดินของโจทก์อีกต่อไป
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 166)
โจทก์จึงยื่นอุทธรณ์คำสั่ง (คำร้อง) นี้โดยเสียค่าคำร้องมา 200 บาท (อันดับ 176)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ข้ออ้างเป็นปัญหาข้อกฎหมายของโจทก์ย่อมต้องอาศัยข้อเท็จจริงเพื่อการวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายการเถียงข้อเท็จจริงซึ่งเป็นข้อยุติและต้องห้ามฎีกา เพื่อสู่การวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายตามฎีกาของโจทก์จึงมีผลอย่างเดียวกับการ ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงซึ่งต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาโจทก์ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
