แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์โดยข้อกฎหมาย ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์โดยอาศัยข้อเท็จจริง เช่นนี้ โจทก์ฎีกาได้
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นสั่งจำหน่ายคดีเฉพาะจำเลยที่ 1 แล้วพิพากษาว่าจำเลยที่ 3 มีความผิดฐานทำร้ายร่างกายผู้อื่นไม่ถึงกับเป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่กายตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 391 ให้จำคุกมีกำหนด 1 เดือนปรับ 500 บาท แต่โทษจำคุกให้ยกเสียตามมาตรา 55 ยกฟ้องโจทก์สำหรับจำเลยที่ 2 ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ยกฟ้องจำเลยที่ 3 ด้วยนอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสาม ศาลชั้นต้นสั่งรับฎีกาเฉพาะจำเลยที่ 1 และที่ 3 ส่วนฎีกาสำหรับจำเลยที่ 2ไม่รับ เพราะต้องห้ามตามมาตรา 220ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา โจทก์ยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่ง ขอให้รับฎีกาโจทก์สำหรับจำเลยที่ 2 ด้วย
ศาลฎีกามีคำสั่งว่า “พิเคราะห์แล้วเห็นว่า ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์สำหรับจำเลยที่ 2 โดยข้อกฎหมาย ส่วนศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์โดยอาศัยข้อเท็จจริง ฎีกาโจทก์สำหรับจำเลยที่ 2 จึงไม่ต้องห้ามตามกฎหมาย ให้รับฎีกาโจทก์สำหรับจำเลยที่ 2 ด้วย”
