แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง โดยอาศัยข้อเท็จจริงว่าโจทก์มิใช่ผู้ทรงเช็คต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 ไม่รับฎีกาโจทก์
โจทก์เห็นว่า คดีนี้ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์โดยอาศัยข้อกฎหมาย คำสั่งของศาลชั้นต้นที่ไม่รับฎีกาของโจทก์จึงไม่ถูกต้อง โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ด้วย
หมายเหตุ จำเลยแถลงคัดค้าน (อันดับ 77)
คดีทั้งสองสำนวนนี้ โจทก์จำเลยเป็นคู่ความรายเดียวกันโจทก์ฟ้องจำเลยทำนองเดียวกันขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 ฯลฯ
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้รวมพิจารณาพิพากษาคดีทั้งสองสำนวนเข้าด้วยกัน
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 73)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 75)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์โดยอาศัยข้อเท็จจริงต้องกันว่า นายมานะตันติยกุลผู้เสียหายมิได้รับแลกเช็คพิพาทไว้จากนางกมลรัตน์เติมพิทยาเวชจึงไม่ใช่ผู้ทรงโดยชอบ ที่โจทก์ฎีกาว่าผู้เสียหายรับแลกเช็คพิพาทไว้โดยสุจริต เป็นการโต้แย้งในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 คำสั่งศาลชั้นต้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้องโจทก์
