แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีนี้ทุนทรัพย์ ที่พิพาทในชั้นฎีกาไม่เกินสองแสนบาท ฎีกาของโจทก์เป็น ฎีกาในข้อเท็จจริง จึงต้องห้ามมิให้โจทก์ฎีกา ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 จึงมีคำสั่งไม่รับฎีกา คืนค่าขึ้นศาลทั้งหมด โจทก์เห็นว่า ฎีกาที่ว่า ศาลอุทธรณ์ภาค 2 รับฟังพยาน บุคคลและพยานเอกสารคลาดเคลื่อนไม่ชอบด้วยกฎหมายนั้น เป็นปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ ไว้พิจารณาต่อไป หมายเหตุ จำเลยยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยรับเงินจำนวน 107,580 บาทไปจากสำนักงานวางทรัพย์ภูมิภาค 6 จังหวัดพิษณุโลก และดำเนินการจดทะเบียนไถ่ถอนจำนองที่ดินตราจองเลขที่ 182ตำบลดอนทอง อำเภอเมืองพิษณุโลก จังหวัดพิษณุโลกแล้วส่งมอบตราจองดังกล่าวคืนแก่โจทก์ ถ้าจำเลยไม่ปฏิบัติตามให้ยกเลิกตราจองฉบับดังกล่าว และให้เจ้าพนักงานที่ดินออกโฉนดที่ดินใหม่หรือออกใบแทนตราจองฉบับเดิมให้โจทก์ มีอำนาจจดทะเบียนไถ่ถอนจำนองได้ฝ่ายเดียว โดยถือเอาคำพิพากษาเป็นการแสดงเจตนาของจำเลย กับห้ามจำเลย และบริวารเกี่ยวข้องกับที่ดินดังกล่าว ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน โจทก์ฎีกา ฉบับลงวันที่ 6 มิถุนายน 2538 ศาลชั้นต้น มีคำสั่งในวันเดียวกันไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 73) โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ ศาลชั้นต้นสั่งว่า โจทก์ยื่นอุทธรณ์ คำสั่งไม่รับฎีกาเกินกำหนด 15 วัน ตามประมวลกฎหมาย วิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234 ประกอบมาตรา 247 ให้ส่งสำนวน ไปศาลฎีกา เพื่อพิจารณาสั่ง (อันดับ 75)
คำสั่ง พิเคราะห์แล้ว เห็นว่า คดีนี้โจทก์ยื่นฎีกาวันที่ 6 มิถุนายน 2538 ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาของโจทก์ในวันเดียวกันกับที่โจทก์ยื่นฎีกา ถือว่าโจทก์ทราบคำสั่งของศาลชั้นต้นเมื่อวันที่ 6 มิถุนายน 2538 โจทก์ยื่น คำร้องอุทธรณ์คำสั่งของศาลชั้นต้นที่ไม่รับฎีกาในวันที่ 29 มิถุนายน 2538 จึงเกินกำหนด 15 วัน ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234 ประกอบด้วย มาตรา 247 ศาลฎีกาจึงไม่รับวินิจฉัย ให้ยกคำร้อง ค่าคำร้องให้เป็นพับ
