แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งของศาลชั้นต้นที่ไม่รับฎีกาไว้ แต่เนื่องจากพระราชกฤษฎีกาพระราชทานอภัยโทษพ.ศ. 2530 มีผลใช้บังคับตั้งแต่วันที่ 5 ธันวาคม 2530 เป็นต้นไปจำเลยจึงขอถอนคำร้องอุทธรณ์คำสั่งดังกล่าวเพื่อให้คดีถึงที่สุดโปรดอนุญาต และออกหมายจำคุกเมื่อคดีถึงที่สุดด้วย
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว เห็นว่าคดีมีมูล มีคำสั่งให้ประทับฟ้องไว้พิจารณา
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 จำเลยชำระเงินให้โจทก์ไป 100,000 บาท แล้ว เห็นสมควรลงโทษจำคุก6 เดือน จำเลยให้การรับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุก 3 เดือน
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกา (อันดับ 80)
จำเลยยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่ง (อันดับ 85)
ศาลฎีกาทำคำสั่งคำร้องเสร็จ และส่งไปยังศาลชั้นต้นเพื่ออ่านแล้ว (อันดับ 98) ศาลชั้นต้นยังมิได้อ่านคำสั่งของศาลฎีกา
จำเลยยื่นคำร้องดังกล่าว ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ส่งคำร้องพร้อมสำนวน และซองคำสั่งคำร้องของ ศาลฎีกามาให้ศาลฎีกาเพื่อพิจารณาสั่งต่อไป (อันดับ 99 แผ่นที่ 2)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว อนุญาตให้จำเลยถอนคำร้องอุทธรณ์คำสั่งของศาลชั้นต้นที่ไม่รับฎีกาของจำเลยได้ตามขอ ให้ศาลชั้นต้นออกหมายจำคุกเมื่อคดีถึงที่สุดให้จำเลยนับแต่วันที่ 4 ธันวาคม2530 ซึ่งเป็นวันที่จำเลยยื่นคำร้องนี้
