แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีนี้ ทุนทรัพย์จำนวน 63,290 บาท ต้องห้ามฎีกา ในปัญหาข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 ฎีกาโจทก์เป็นปัญหาข้อเท็จจริง จึงไม่รับ
โจทก์เห็นว่า แม้ที่พิพาทเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดิน โจทก์จะไม่ได้สิทธิครอบครองก็ตาม แต่เมื่อโจทก์ ครอบครองที่พิพาทอยู่ก่อนก็ควรได้สิทธิเข้าทำ ประโยชน์และจำเลยไม่มีสิทธิเข้าแย่ง การครอบครองและแม้ศาลล่างยังมิได้วินิจฉัย ชี้ขาดประเด็นข้อนี้แต่ก็เป็นประเด็นที่เกี่ยวกับ ความสงบเรียบร้อยของประชาชน โปรดมีคำสั่ง ให้รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไปด้วย
หมายเหตุ จำเลยยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
โจทก์ฟ้องขอให้พิพากษาว่าที่ดินภายในเส้นสีแดง ตามแผนที่สังเขปท้ายคำฟ้อง หมู่ที่ 6 ตำบลเบิกไพร อำเภอบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี เนื้อที่ประมาณ2 งาน เป็นกรรมสิทธิ์ของโจทก์โดยการครอบครอง ห้ามจำเลยเกี่ยวข้อง ให้จำเลยชดใช้ค่าต้นมะม่วงพันธุ์ เป็นเงิน 2,590 บาท และค่าเสาแก่นร่อนราคา 700 บาทแก่โจทก์กับใช้ค่าเสียหายปีละ 1,000 บาท นับแต่วันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่า จะออกไปจากที่ดินโจทก์
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 74)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 77)
คำสั่ง
ฎีกาโจทก์เป็นการโต้เถียงดุลพินิจในการรับฟัง พยานหลักฐานของศาลที่ว่าที่พิพาทเป็นที่งอกริมตลิ่ง หรือเป็นที่ชายตลิ่ง โจทก์เป็นฝ่ายครอบครอง ที่พิพาทหรือไม่จำเลยทำละเมิดและโจทก์เสียหาย หรือไม่ล้วนเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ส่วนปัญหา ในคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่รับฎีกาซึ่งเป็นปัญหา ข้อกฎหมาย ก็เป็นปัญหาที่โจทก์ยกว่ากล่าวขึ้นใหม่ โดยไม่ปรากฏอยู่ในฎีกาโจทก์ ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาโจทก์ชอบแล้ว ยกคำร้อง
