แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ยื่นอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่าอุทธรณ์โจทก์เป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงานพ.ศ. 2522 มาตรา 54 ไม่รับอุทธรณ์โจทก์
โจทก์เห็นว่า จำเลยทั้งสองมาศาลแต่ไม่ได้ชักค้านโต้แย้งในประเด็นเรื่องค่าเสียหายในขณะที่ศาลดำเนินการสืบพยานโจทก์แล้วศาลได้พิพากษาค่าเสียหายของโจทก์ให้ได้รับน้อยกว่าความเป็นจริง จึงเป็นปัญหาข้อกฎหมายที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของโจทก์ด้วย
หมายเหตุ จำเลยทั้งสองได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 15)
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยที่ 1 ชดใช้เงินจำนวน148,728 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยในอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีนับแต่วันที่ 19 พฤษภาคม 2534 เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์ โดยให้จำเลยที่ 2 ร่วมรับผิดกับจำเลยที่ 1ชำระเงินจำนวน 50,000 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยในอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีนับแต่วันที่ 9 สิงหาคม 2534 เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์
โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ดังกล่าว (อันดับ 12)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 13)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้วเห็นว่า ศาลแรงงานกลางฟังข้อเท็จจริงว่าที่โจทก์อ้างว่าถ้ารถบรรทุกคันที่เกิดเหตุที่โจทก์เช่ามานั้นไม่เกิดอุบัติเหตุแล้วโจทก์จะมีรายได้สุทธิจากรถคันนี้วันละ 626 บาท เมื่อโจทก์ต้องเสียเวลาซ่อมรถบรรทุกคันนี้ถึง 91 วัน ทำให้โจทก์ขาดรายได้เป็นเงิน 52,966 บาทนั้นโจทก์มิได้นำสืบให้เห็นว่ารถบรรทุกคันนี้มีรายได้ทุกวันเอกสารหมาย จ.9 เป็นการคำนวณว่าควรจะมีรายได้เท่าใดเท่านั้น จึงเห็นควรกำหนดค่าเสียหายในส่วนนี้เป็นเงิน 10,000บาท โจทก์อุทธรณ์ว่าโจทก์เสียหายส่วนนี้จริงตามเอกสารหมาย จ.9 แม้จะอ้างด้วยว่าจำเลยทั้งสองไม่ได้นำพยานเข้าสืบหักล้าง ก็เป็นการโต้เถียงดุลพินิจในการกำหนดค่าเสียหายของศาลแรงงานกลาง เป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานกลางและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522มาตรา 54 ที่ศาลแรงงานกลางไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์ มา นั้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
