แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของจำเลยเป็นปัญหาข้อเท็จจริง และคดีนี้โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลย ออกจากที่พิพาทมีค่าเช่าไม่เกินเดือนละ 10,000 บาท จึงต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคสอง ไม่รับฎีกาของจำเลย คืนค่าขึ้นศาลทั้งหมด จำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยที่ว่า สัญญาเช่าระหว่างโจทก์และจำเลยเป็นสัญญาเช่าต่างตอบแทนพิเศษยิ่งกว่าสัญญาเช่าธรรมดาหรือไม่ ซึ่งต้องพิเคราะห์ถึงเจตนาอันแท้จริงของโจทก์และจำเลยโดยอาศัยข้อเท็จจริงที่ปรากฏในสำนวนและฎีกาที่ว่าโจทก์บอกเลิกสัญญาเช่าโดยชอบแล้วหรือไม่เป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลย ไว้พิจารณาต่อไป หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยและบริวารออกจากที่พิพาทและส่งมอบที่พิพาทให้โจทก์ ให้จำเลยใช้ค่าเสียหายให้โจทก์ปีละ 30,000 บาท นับจากวันฟ้องจนกว่าจำเลยและบริวารจะส่งมอบที่ดินที่เช่าคืนโจทก์ คำขออื่นให้ยก ศาลอุทธรณ์ภาค 3 พิพากษายกอุทธรณ์ของจำเลย จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 146) จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 148)
คำสั่ง พิเคราะห์แล้ว ฎีกาของจำเลยที่ว่า ศาลอุทธรณ์ภาค 3วินิจฉัยว่าอุทธรณ์ของจำเลยเป็นปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามอุทธรณ์ เป็นคำวินิจฉัยที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายนั้นเป็นฎีกาในปัญหา ข้อกฎหมาย ให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาต่อไป
