แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์คำสั่งของศาลอุทธรณ์ ขอให้ศาลฎีกาอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวในระหว่างอุทธรณ์
หมายเหตุ ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 147,162 การกระทำของจำเลย มีเจตนาเดียวกันเพื่อจะเอาเงินจากการทำใบเบิกเงิน จึงเป็น การกระทำกรรมเดียวผิดต่อกฎหมายหลายบท ลงโทษตามมาตรา 147ซึ่งเป็นบทหนักจำคุกกระทงละ 5 ปี ได้กระทำ 21 ครั้งเป็น 21 กระทง รวมจำคุก105 ปี ผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 158 จำคุก 3 ปี ข้อนำสืบของจำเลยเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา ลดโทษให้หนึ่งในสามรวมจำคุก 72 ปี แต่ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91(1) ที่แก้ไขแล้วโทษจำคุกรวมทั้งสิ้นต้องไม่เกิน 50 ปี จึงให้จำคุก 50 ปี ให้จำเลยคืนหรือชดใช้เงิน 59,530.28 บาท แก่เจ้าของ ข้อหาอื่นให้ยก
จำเลยอุทธรณ์ (อันดับ 249)
จำเลยยื่นคำร้องขอให้ปล่อยชั่วคราวในระหว่างอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งไม่อนุญาต ให้ยกคำร้อง (อันดับ 252)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 255)
ศาลชั้นต้นอนุญาตให้ปล่อยจำเลยชั่วคราวในระหว่างพิจารณา ตีราคาประกัน 200,000 บาท (อันดับ 187)
คำสั่ง
พิเคราะห์ความหนักเบาแห่งข้อหาและพฤติการณ์แห่งคดีแล้วยังไม่มีเหตุสมควรปล่อยจำเลยชั่วคราวในระหว่างอุทธรณ์ ที่ศาลอุทธรณ์ไม่อนุญาตนั้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
