แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า ข้อกฎหมาย ที่โจทก์ยกขึ้นในอุทธรณ์โจทก์มิได้กล่าวชัดแจ้ง มิได้เป็นข้อที่ยก ขึ้นว่ากันมาในศาลชั้นต้น และไม่เป็นสาระแก่คดีไม่ชอบด้วยกฎหมาย ไม่รับอุทธรณ์
โจทก์เห็นว่า อุทธรณ์ของโจทก์ได้ปฏิบัติตามคำสั่งของ ศาลแรงงานกลางที่ยกฟ้องโจทก์ การที่ศาลแรงงานกลางไม่รับอุทธรณ์ ของโจทก์เป็นข้ออ้างหลีกเลี่ยงข้อกฎหมายของโจทก์โปรดมีคำสั่ง ให้รับอุทธรณ์ของโจทก์ไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ จำเลยแถลงคัดค้าน (อันดับ 9)
ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งว่า คำฟ้องโจทก์ไม่บรรยายสภาพของข้อหาเกี่ยวกับสิทธิหรือหน้าที่ที่ถูกโต้แย้งสิทธิรวมทั้งข้ออ้างที่อาศัยเป็นของข้อหาตามพระราชบัญญัติจัดตั้ง ศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน มาตรา 8ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 172 ประกอบพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน มาตรา 31 จึงไม่ชอบด้วยกฎหมาย ให้ยกเสีย
โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์(อันดับ 3)
โจทก์ยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 4)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ศาลแรงงานกลางสั่งฟ้องของโจทก์ว่า คำฟ้องโจทก์ไม่บรรยายอนุญาตสภาพของข้อหาเกี่ยวกับสิทธิหรือ หน้าที่ที่ถูกโต้แย้ง รวมทั้งข้ออ้างที่อาศัยเป็นหลักของข้อหา แต่ปรากฏว่าอุทธรณ์ของโจทก์ไม่ได้กล่าวคัดค้านคำสั่งของ ศาลแรงงานกลางว่า ฟ้องของโจทก์ได้บรรยายสภาพของข้อหา เกี่ยวกับสิทธิหรือหน้าที่ที่ถูกโต้แย้ง และข้ออ้างที่อาศัย เป็นหลักของข้อหาไว้แล้วอย่างไร อุทธรณ์ของโจทก์จึงไม่ชอบด้วย ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 225 ประกอบด้วย พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงานพ.ศ. 2522 มาตรา 31 ที่ศาลแรงงานกลางสั่งไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์นั้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
