แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของโจทก์ที่ 2 เป็นการฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงซึ่งต้องห้ามมิให้ฎีกา ไม่รับฎีกา
โจทก์ที่ 2 เห็นว่า ฎีกาของโจทก์ที่ 2 มีทั้งปัญหาข้อเท็จจริงและข้อกฎหมาย สำหรับปัญหาข้อกฎหมายนั้นเป็นปัญหาสำคัญควรที่ศาลสูงจะได้หยิบยกขึ้นชี้ขาดเป็นบรรทัดฐานต่อไป โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายของโจทก์ที่ 2ไว้พิจารณาด้วย
หมายเหตุ ไม่ปรากฏหลักฐานว่า จำเลยที่ 1 ได้รับสำเนาคำร้องแล้วหรือไม่
คดีทั้งสี่สำนวนนี้ โจทก์ฟ้องเป็นทำนองเดียวกันขอให้ลงโทษนางสุรีจารุศร กับพวก ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 352,353,354 และ 351 ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วสั่งให้ประทับฟ้อง และพิจารณาพิพากษารวมกัน โดยเรียกนางวรรณาบริสุทธิ์และนายสิงหวิชัยจารุศร ว่าโจทก์ที่ 1และที่ 2 และให้เรียกนางสุรีจารุศร ว่าจำเลยที่ 1 ส่วนจำเลยอื่น ๆ ศาลชั้นต้นได้สั่งไม่ประทับฟ้องรวมทั้งอนุญาตให้ถอนฟ้องไปหมดแล้ว
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์ทั้งสี่สำนวน
โจทก์ที่ 2 อุทธรณ์ทั้งสี่สำนวน ขอให้ลงโทษจำเลยที่ 1
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 205 แผ่นที่ 4)
โจทก์ที่ 2 จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 210 แผ่นที่ 2)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220ห้ามมิให้คู่ความฎีกา ที่ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาของโจทก์ที่ 2ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
