แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของจำเลยเป็นฎีกาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 319 จึงไม่รับ
จำเลยเห็นว่า จำเลยยื่นฎีกาขอให้ศาลฎีกาวินิจฉัยและพิจารณาให้รอการลงโทษแก่จำเลย อีกทั้งคำพิพากษาของศาลล่างทั้งสองศาลนั้นเป็นปัญหาสำคัญอันควรสู่ศาลฎีกา โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 34)
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 300 พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522 มาตรา 43,157จำเลยให้การรับสารภาพ ลดโทษกึ่งหนึ่ง จำคุก 6 เดือน
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 32)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 34)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 300 พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522 มาตรา 43,157 จำคุก 6 เดือน ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน ที่จำเลยฎีกาว่าจำเลยได้ชดใช้ค่าเสียหายเป็นการบรรเทาผลร้ายให้แก่ผู้เสียหายและจำเลยมีภาระต้องเลี้ยงดูครอบครัว ขอให้รอการลงโทษจำคุกให้จำเลยนั้น เห็นว่ามีเหตุสมควรรอการลงโทษจำคุกให้จำเลยหรือไม่เป็นดุลพินิจของศาล เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 ที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาจำเลยชอบแล้ว ยกคำร้อง
