แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยทั้งสองฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของจำเลย ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา ความแพ่ง มาตรา 248 แม้จะมีปัญหาข้อกฎหมายอยู่บ้าง แต่ก็ไม่มีสาระแก่คดี จึงมีคำสั่งไม่รับฎีกาของจำเลย ให้คืนค่าขึ้นศาล
จำเลยทั้งสองเห็นว่า ฎีกาของจำเลยทั้งสองเป็นฎีกาในปัญหา ข้อกฎหมายเกี่ยวกับการแปลความสัญญาเช่าซื้อที่โจทก์นำมาฟ้องว่า ควรยกประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 562,563 หรือ มาตรา 162(ศาลอุทธรณ์อ้างมาตรา 193/30)ขึ้นปรับบท ฎีกาของ จำเลยทั้งสองเป็นปัญหาข้อกฎหมายอันเป็นสาระแก่คดี โปรดมีคำสั่ง ให้รับฎีกาของจำเลยทั้งสองไว้พิจารณาต่อไปด้วย
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ จำเลยทั้งสองร่วมกันชำระเงินจำนวน 60,000 บาท แก่โจทก์พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปี นับแต่วันฟ้อง (วันที่ 30 สิงหาคม 2533) เป็นต้นไปจนกว่า จะชำระเสร็จ คำขออื่นนอกจากนี้ให้ยก
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชดใช้ เงินจำนวน 30,000 บาท ให้แก่โจทก์ นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตาม คำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยทั้งสองฎีกา และต่อมายื่นคำร้องขอแก้ไขเพิ่มเติมฎีกาศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 52,53)
จำเลยทั้งสองจึงยื่นคำร้องนี้ ศาลชั้นต้นสั่งว่าเป็นกรณีอุทธรณ์คำสั่งไม่รับฎีกา ให้นำเงินค่าฤชาธรรมเนียมทั้งปวงมาวางศาลและนำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกัน ให้ไว้ต่อศาลภายใน 15 วัน จำเลยทั้งสองนำเงินมาวางศาลตาม คำสั่ง ศาลชั้นต้นสั่งให้ส่งสำนวนมาศาลฎีกา (อันดับ 54,55,59)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว จำเลยทั้งสองฎีกาว่า ฟ้องโจทก์ที่เรียกร้องราคารถที่ยังขาดอีก 117,700 บาท นั้นขาดอายุความฟ้องร้องตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 563 จึงเป็นฎีกาในปัญหา ข้อกฎหมายที่เป็นสาระแก่คดีอันควรได้รับการวินิจฉัย
ให้รับฎีกา ไว้พิจารณา ให้ศาลชั้นต้นดำเนินการต่อไป
