แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของจำเลยเป็นฎีกาข้อเท็จจริง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน ต้องห้ามตามมาตรา 248ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งเพราะคดีทุนทรัพย์ไม่เกิน50,000 บาท ไม่รับฎีกา
จำเลยเห็นว่า จำเลยฎีกาว่าคำสั่งของศาลชั้นต้นที่สั่งยกคำร้องของจำเลยที่อ้างว่าไม่จงใจขาดนัดยื่นคำให้การ เป็นคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง และฎีกาในปัญหาที่ว่าด้วยการรับฟังพยานหลักฐานว่าศาลควรรับฟังคำพยานบอกเล่าหรือไม่ซึ่งเป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย ฎีกาของจำเลยจึงเป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย ไม่ใช่ข้อเท็จจริง โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน ให้จำเลยชำระเงินจำนวน 21,129.83บาท พร้อมดอกเบี้ยร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีนับแต่วันที่ 11 มีนาคม2526 เป็นต้นไปจนถึงวันชำระเงินเสร็จให้โจทก์
จำเลยฎีกาเมื่อวันที่ 15 กันยายน 2529 ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าวในวันเดียวกับที่จำเลยฎีกา (อันดับ 39)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 40)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว เห็นว่าศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาในวันที่ 15 กันยายน 2529 ซึ่งเป็นวันที่จำเลยยื่นฎีกา จำเลยยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งเมื่อวันที่ 30 กันยายน 2529 เป็นการล่วงพ้นกำหนดเวลาสิบวันนับแต่วันที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่ง ทั้งมิได้วางเงินหรือหาประกันสำหรับหนี้ที่จะต้องชำระตามคำพิพากษาคำร้องของจำเลยจึงมิชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 234 จึงให้ยกคำร้อง ค่าคำร้องเป็นพับ
