แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า รับอุทธรณ์ข้อ 3ส่วนอุทธรณ์ข้อ 2.1 เป็นการอุทธรณ์คำสั่งระหว่างพิจารณาซึ่งจำเลยมิได้โต้แย้งคำสั่งไว้ อุทธรณ์ข้อ 2.2 ศาลมิได้วินิจฉัยว่าเอกสารจ.ล.1 เป็นนิติกรรมตามกฎหมายหรือไม่ จึงเป็นอุทธรณ์นอกประเด็นต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 226 มาตรา 225ประกอบพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงานพ.ศ. 2522 จึงไม่รับ
จำเลยเห็นว่า อุทธรณ์ของจำเลยข้อ 2.1 และข้อ 2.2 เป็นปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของจำเลยดังกล่าวไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ ศาลแรงงานกลางได้ส่งสำเนาคำร้องให้โจทก์โดยทางไปรษณีย์ลงทะเบียนตอบรับแล้ว (อันดับ 35)
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชยจำนวน 24,420 บาทแก่โจทก์
จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 22)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 27)
คำสั่ง
คดีนี้ในวันนัดพิจารณานัดแรก ศาลแรงงานกลางบันทึกรายงานกระบวนพิจารณาเกี่ยวกับข้อเท็จจริงที่คู่ความรับกันว่า โจทก์ทำงานเป็นลูกจ้างจำเลยติดต่อกันมาเกิน 3 ปี
จำเลยได้มีคำสั่งลงวันที่ 5 ตุลาคม 2532 ให้โจทก์พ้นจากตำแหน่งเนื่องจากเกษียณอายุ ตั้งแต่วันที่ 1 ตุลาคม 2532 จำเลยอุทธรณ์เป็นข้อที่ 2.1 ว่า ข้อเท็จจริงที่ศาลแรงงานกลางรับฟังมาข้างต้นนั้น เป็นการสรุปเอาเองโดยมิได้มีพยานหลักฐานใด ๆ ที่จะสรุปได้อย่างนั้น ซึ่งเป็นการฝ่าฝืนต่อพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 45 ศาลฎีกาเห็นว่าข้ออุทธรณ์ดังกล่าว เป็นการอุทธรณ์โต้แย้งข้อเท็จจริงที่คู่ความรับกัน ต้องห้ามอุทธรณ์ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54ส่วนอุทธรณ์ข้อ 2.2 ที่ว่า คำสั่งของจำเลยตามเอกสารหมายจ.ล.1 ไม่ใช่นิติกรรม แต่เป็นเพียงเอกสารที่แจ้งให้ผู้เกษียณอายุทราบ ไม่มีผลเปลี่ยนแปลงสถานะภาพของลูกจ้างนั้นเห็นว่าตามคำพิพากษาของศาลแรงงานกลาง มิได้วินิจฉัยข้อกฎหมายดังกล่าวไว้แต่อย่างใด จึงเป็นการอุทธรณ์นอกเหนือคำพิพากษาและเป็นข้อกฎหมายที่ไม่ได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วในศาลชั้นต้น และเป็นข้อกฎหมายที่ไม่เป็นสาระแก่คดีอันควรได้รับการวินิจฉัย ต้องห้ามอุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 225 วรรคแรก ประกอบพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2523 มาตรา 71 ให้ยกคำร้อง
