แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 1 ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า พิเคราะห์ ฎีกาจำเลยที่ 1 แล้ว เห็นว่าเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ในการรับฟังพยานหลักฐานทั้งสิ้น และทุนทรัพย์พิพาทใน ชั้นฎีกาไม่เกินสองแสนบาท ต้องห้ามฎีกาตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 ที่แก้ไขใหม่ ไม่รับฎีกาจำเลยที่ 1
จำเลยที่ 1 เห็นว่า ฎีกาของจำเลยที่ 1 เป็นปัญหา ข้อกฎหมายที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน จึงไม่ต้อง ห้ามฎีกา โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยที่ 1 ไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ 1 ชำระเงินจำนวน120,000 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยในอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีของต้นเงิน 20,000 บาท นับตั้งแต่วันที่ 28 กันยายน 2532 และของต้นเงิน 100,000 บาท นับตั้งแต่วันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2533 จนกว่าจะชำระเสร็จให้แก่โจทก์ ให้ยกฟ้องจำเลยที่ 2คำขออื่นนอกจากนี้ให้ยก
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้จำเลยที่ 1 ชำระเงินจำนวน 147,075 บาท พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปี นับตั้งแต่วันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2533 อันเป็นวันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์ นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษา ของศาลชั้นต้น
จำเลยที่ 1 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว(อันดับ 124)
จำเลยที่ 1 จึงยื่นคำร้องนี้ ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ให้จำเลยที่ 1 ปฏิบัติตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234 ประกอบมาตรา 247,252 ภายในวันที่ 4 พฤษภาคม 2536 ก่อน มิฉะนั้นไม่รับคำร้อง ต่อมาจำเลยที่ 1 ยื่นคำร้องลง วันที่ 4 พฤษภาคม 2536 ว่า การอุทธรณ์คำสั่งไม่รับฎีกาของ จำเลยที่ 1 เข้าหลักเกณฑ์ที่ศาลชั้นต้นมีหน้าที่ต้องส่งคำร้อง ไปยังศาลฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 252 ขอให้ศาลชั้นต้นส่งคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่รับฎีกาไปยัง ศาลฎีกาเพื่อพิจารณาศาลชั้นต้นรวมมีคำสั่งว่า จำเลยที่ 1 มิได้ปฏิบัติตามคำสั่งข้างต้น รวมคำร้องนี้และสำนวนส่ง ศาลฎีกา (อันดับ 128,129)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ฎีกาของจำเลยที่ 1 เป็นฎีกาโต้แย้งการรับฟังพยานหลักฐานเรื่องการวางเงินมัดจำตามสัญญาจะขายที่ดิน และเป็นฎีกาโต้แย้งคัดค้านดุลพินิจในเรื่องกำหนดค่าเสียหายของศาลอุทธรณ์ เป็นการฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 248 วรรคแรก ที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยที่ 1 ชอบแล้วให้ยกคำร้อง
