แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 4 ยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งของศาลอุทธรณ์ขอให้ศาลฎีกาอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวในระหว่างอุทธรณ์
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยที่ 4 ผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 312 ประกอบมาตรา 80,317,83 ฯลฯ พระราชบัญญัติการรับเด็กเป็นบุตรบุญธรรม พ.ศ. 2522 มาตรา 18,34 ประกอบด้วยมาตรา 80 เป็นการกระทำความผิดต่างกรรมต่างวาระ ให้เรียงกระทงลงโทษข้อหาตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 312 ประกอบกับมาตรา 80พระราชบัญญัติการรับเด็กเป็นบุตรบุญธรรม พ.ศ. 2522มาตรา 18,34ประกอบกับมาตรา 80 เป็นความผิดกรรมเดียว ผิดต่อกฎหมายหลายบทลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 312 ประกอบกับมาตรา 80อันเป็นบทหนัก จำคุกจำเลยที่ 4 มีกำหนด 2 ปี ข้อหาตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 317 ฯลฯ จำคุกจำเลยที่ 4 มีกำหนด 10 ปีรวมจำคุกจำเลยที่ 4 มีกำหนด 12 ปี จำเลยที่ 4รับสารภาพในชั้นจับกุมและชั้นสอบสวน ลดโทษให้หนึ่งในสี่ คงจำคุกจำเลยที่ 4 ไว้มีกำหนด9 ปี ฯลฯ
จำเลยที่ 4 อุทธรณ์ และยื่นคำร้องขอให้ปล่อยชั่วคราวใน
ระหว่างอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งไม่อนุญาต ให้ยกคำร้อง(อันดับ 2)
จำเลยที่ 4 จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 1) โดยทนายจำเลยที่ 4เป็นผู้ลงชื่อในคำร้อง แต่ไม่ปรากฏใบแต่งทนายในถ้อยคำสำนวนที่ส่งมาศาลฎีกา
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ไม่มีเหตุจะให้จำเลยที่ 4 มีประกันตัวระหว่างอุทธรณ์ ให้ยกคำร้องอุทธรณ์คำสั่งของจำเลยที่ 4
