แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า อุทธรณ์ของโจทก์เป็นอุทธรณ์ข้อเท็จจริงต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานฯมาตรา 54 จึงไม่รับ
โจทก์เห็นว่า อุทธรณ์ของโจทก์ในประเด็นที่ว่า จำเลยไล่โจทก์ออกเป็นธรรมหรือไม่ คำเตือนของจำเลยมีผลเป็นคำเตือนตามกฎหมายจริงหรือไม่ และปัญหาว่าโจทก์มีอำนาจฟ้องจำเลยได้หรือไม่ เหล่านี้เป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ ศาลแรงงานกลางได้ส่งสำเนาคำร้องให้จำเลยโดยทางไปรษณีย์ลงทะเบียนตอบรับแล้ว (อันดับ 39)
โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยจ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า8,733.33 บาท ค่าจ้างค้างจ่าย 3,711.66 บาท และค่าชดเชย19,650 บาท ให้แก่โจทก์
ศาลแรงงานกลางพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 36)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 37)
คำสั่ง
อุทธรณ์ของโจทก์ข้อ 1 ข้อ 2 และข้อ 3 ที่ว่า โจทก์มิได้ฝ่าฝืนคำเตือนและโจทก์ได้ปฏิบัติตามคำสั่งของจำเลยแล้ว จึงถือได้ว่าจำเลยเลิกจ้างโจทก์โดยไม่เป็นธรรมนั้น เป็นการโต้แย้งคำวินิจฉัยของศาลแรงงานกลางที่ฟังว่าโจทก์ฝ่าฝืนคำเตือนและมิได้ปฏิบัติตามคำสั่งของจำเลย ส่วนอุทธรณ์ข้อ 4 เป็นผลสืบเนื่องมาจากอุทธรณ์ข้อ 1 ข้อ 2 และข้อ 3 นั้น ดังนั้น อุทธรณ์ของโจทก์ทุกข้อจึงเป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง ที่ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์จึงชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
