แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยขอให้ศาลสั่งปล่อยชั่วคราวในระหว่างฎีกาโดยผู้ขอประกันได้เสนอบัญชีทรัพย์มาพร้อมกับคำร้องแล้ว
หมายเหตุ ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522 มาตรา 4,7,8,26,75,76,102 ฯลฯประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 ฯลฯ เรียงกระทงลงโทษฐานมีกัญชาไว้ในครอบครองเพื่อจำหน่ายจำคุก 2 ปี ฐานจำหน่ายกัญชาจำคุก 2 ปีรวมจำคุก 4 ปี จำเลยให้การรับสารภาพลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุก 2 ปี ฯลฯ
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยยื่นคำร้องดังกล่าวเมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2532โดยมีคำร้องประกอบ (อันดับ 51,50)
ต่อมาวันที่ 7 มีนาคม 2532 จำเลยยื่นฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับอ้างว่าฎีกาของจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 และไม่ปรากฏคำร้องอุทธรณ์คำสั่งที่ไม่รับฎีกาของจำเลยในสำนวนแต่อย่างใด(อันดับ 57)
ศาลชั้นต้นอนุญาตให้ปล่อยจำเลยชั่วคราว และในชั้นอุทธรณ์ศาลชั้นต้นตีราคาประกัน 150,000 บาท (อันดับ 10,21)
คำสั่ง
คดีนี้ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง สมควรจะได้พิจารณาฎีกาของจำเลยประกอบเสียก่อน แต่จำเลยยื่นฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับจึงไม่มีเหตุพิจารณาให้ปล่อยชั่วคราวในชั้นนี้ ให้ยกคำร้อง
