แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ทุนทรัพย์ไม่เกิน200,000 บาท ห้ามมิให้ฎีกาในข้อเท็จจริง ไม่รับฎีกา
โจทก์เห็นว่า ฎีกาของโจทก์มีทั้งปัญหาข้อเท็จจริงด้วยปัญหาข้อกฎหมายในประเด็นที่ว่าศาลอุทธรณ์ภาค 1 วินิจฉัย ปัญหาในข้อที่มิได้ว่ากล่าวกันมาในศาลชั้นต้น ซึ่งขัดต่อหลักการพิจารณาคดีตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 225จึงเป็นการพิจารณา คดีที่มิชอบด้วยกฎหมายและปัญหาดังกล่าวมีสาระสำคัญอันควรได้รับการวินิจฉัยจากศาลสูง โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ จำเลยได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 90)
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงิน 100,000 บาท พร้อม ดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อไปของต้นเงินดังกล่าว นับแต่ วันถัดจากวันฟ้อง จนกว่าจะชำระให้โจทก์เสร็จสิ้น
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษากลับให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 84)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 87)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยข้อเท็จจริงว่าโจทก์มิได้ฝากเงิน 100,000 บาทไว้กับจำเลย การที่โจทก์ฎีกาโต้เถียงว่าจำเลยได้รับฝากเงินจำนวนดังกล่าวจากโจทก์เช่นนี้ย่อมเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง หาใช่ข้อกฎหมาย ดังที่โจทก์ฎีกาไม่ เมื่อคดีมีทุนทรัพย์ที่พิพาทกันในชั้นฎีกา ไม่เกิน 200,000 บาท ย่อมต้องห้ามมิให้ฎีกาในข้อเท็จจริง ตามพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง(ฉบับที่ 12) พ.ศ. 2534 มาตรา 18 ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับ ฎีกาของโจทก์ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง ค่าคำร้องเป็นพับ
