แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีนี้ราคาทรัพย์สินที่พิพาทกันในชั้น ฎีกาไม่เกินสองแสนบาท ต้องห้ามฎีกาใน ข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 ฎีกาของจำเลยโต้แย้งเรื่องดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐาน เพื่อนำไปสู่ปัญหาข้อกฎหมายเป็นฎีกาในข้อเท็จจริง จึงไม่รับ ฎีกา
จำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยเป็นปัญหาข้อกฎหมายโปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยด้วย
หมายเหตุ โจทก์ทั้งสี่ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 121 แผ่นที่ 2 ถึงที่ 5)
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษากลับ ให้จำเลยแบ่งที่ดินพิพาทตาม หนังสือรับรองการทำประโยชน์ (น.ส.3 ก.) เลขที่ 3946 ตำบล นาหว้าอำเภอนาหว้า จังหวัดนครพนม เนื้อที่ 30 ไร่ 2 งานให้แก่โจทก์ทั้งสี่คนละ 1 ส่วน ใน 18 ส่วน หากไม่ปฎิบัติ ตาม ให้ถือเอาคำพิพากษาแทนการแสดงเจตนาของจำเลย ฯลฯ
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 116)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 119)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้วเห็นว่า จำเลยอุทธรณ์คำสั่ง ศาลชั้นต้นที่สั่งไม่รับฎีกา โดยอ้างแต่เพียงว่าฎีกาที่ยื่นมานั้นเป็น ฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย มิได้กล่าวโดยชัดแจ้งว่าปัญหาข้อใด เป็นปัญหาข้อกฎหมาย จึงไม่เป็นอุทธรณ์คำสั่งที่ควรได้รับ การวินิจฉัย ให้ยกคำร้อง
