แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 1 ที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีนี้เป็นคดีฟ้องขับไล่บุคคลออกจากอสังหาริมทรัพย์อันอาจให้เช่าได้ไม่เกินเดือนละ 10,000 บาท และคดีมีทุนทรัพย์ที่พิพาทในชั้นฎีกาไม่เกิน 200,000 บาท ต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 ฎีกาของจำเลยเป็นฎีกาในข้อเท็จจริง ต้องห้ามจึงไม่รับฎีกา
จำเลยที่ 1 ที่ 2 เห็นว่า ฎีกาของจำเลยทั้งสองเป็นปัญหา ข้อกฎหมาย โดยข้อ 3.1 เป็นปัญหาว่า โจทก์มีอำนาจฟ้อง ขับไล่จำเลยทั้งสองหรือไม่ ข้อ 3.2 เป็นปัญหาว่า โจทก์ แปลความหมายแห่งสัญญาเช่าไม่ตรงตามเจตนารมย์ ข้อ 3.3 เป็นปัญหาว่า ศาลวินิจฉัยเรื่องค่าเสียหายนอกไปจากทางนำสืบ ของโจทก์และจำเลยที่ปรากฏในสำนวน และข้อ 4เป็นปัญหาว่า โจทก์ฟ้องจำเลยทั้งสองข้อหาละเมิดและเรียกค่าเช่าที่ค้างชำระ มาด้วย แต่โจทก์เสียค่าขึ้นศาลอย่างคดีไม่มีทุนทรัพย์ กระบวนพิจารณาตั้งแต่ต้นจนมีคำพิพากษาของศาลชั้นต้นขัดต่อ ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งหรือไม่โปรดมีคำสั่ง ให้รับฎีกาของจำเลยทั้งสองไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน ให้จำเลยทั้งสองรื้อถอนห้องแถวเลขที่ 1312 ออกจากที่ดินโฉนดเลขที่ 1631 ตำบลสองพี่น้องอำเภอสองพี่น้อง จังหวัดสุพรรณบุรี ของโจทก์พร้อมส่งมอบที่ดินดังกล่าวในสภาพเรียบร้อย และให้จำเลยทั้งสองใช้ค่าเสียหาย แก่โจทก์เดือนละ 500 บาทนับแต่เดือนกุมภาพันธ์ 2531เป็นต้นไป จนกว่าจำเลยทั้งสองจะออกจากที่ดินของโจทก์
จำเลยที่ 1 ที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับ ลงวันที่ 7 เมษายน 2536(สำนวนตอน 2 อันดับ 18)
จำเลยที่ 1 ที่ 2 จึงยื่นคำร้องนี้ ศาลชั้นต้นสั่งว่า ศาลมีคำสั่งไม่รับฎีกาในวันที่ 7 เมษายน 2536 แต่ไม่ปรากฏว่าจำเลยทั้งสองทราบคำสั่งในวันใด ให้ส่งคำร้องพร้อมสำนวนไปศาลฎีกาเพื่อพิจารณาสั่ง (สำนวนตอน 2 อันดับ 24)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้วเห็นว่า ฎีกาข้อ 3 ของจำเลยที่ 1 ที่ 2เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคสองที่จำเลยที่ 1 ที่ 2 ฎีกาในข้อ 4 อ้างว่า โจทก์เสียค่าขึ้นศาลในศาลชั้นต้นไม่ถูกต้อง เพิ่งมาเสียเพิ่มเติมจนครบในชั้นอุทธรณ์ จึงไม่ชอบนั้น เห็นว่า เมื่อฎีกาของจำเลยที่ 1 ที่ 2ต้องห้ามดังกล่าวแล้วปัญหาข้อกฎหมายนี้จึงไม่เป็นสาระแก่คดีอันควรได้รับการวินิจฉัย ดังนั้น ที่ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาของ จำเลยที่ 1 ที่ 2 จึงชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง ค่าคำร้องให้เป็นพับ
