แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีนี้ ราคาทรัพย์สินที่พิพาทกันในชั้นฎีกาไม่เกินสองแสนบาท ต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริง ฎีกาของโจทก์โต้แย้งดุลพินิจ ในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลอุทธรณ์ภาค 3 เป็นฎีกา ในข้อเท็จจริง จึงไม่รับฎีกา คืนค่าขึ้นศาลทั้งหมด โจทก์เห็นว่า ฎีกาของโจทก์ข้อ 2.1 ที่ว่า ผู้ขายจะต้อง ส่งมอบทรัพย์สินที่ซื้อขายให้แก่ผู้ซื้อเต็มตามสัญญาโดยปราศจากความชำรุดบกพร่องหรือการรอนสิทธิหรือไม่และฎีกาข้อ 2.2 ที่ว่า ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยเกินเลยไปจากประเด็น ข้อต่อสู้ในคดีหรือไม่อย่างไร ล้วนเป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไป หมายเหตุ จำเลยได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 120) โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยและบริวารพร้อมรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างออกไปจากที่ดินของโจทก์ที่จำเลยรุกล้ำเข้ามาและส่งมอบที่ดินคืนให้แก่โจทก์ในสภาพเรียบร้อย และให้จำเลย ไปดำเนินการถอนคำคัดค้านการรังวัดที่ดินของโจทก์ตามบันทึกถ้อยคำฉบับลงวันที่ 26 กันยายน 2534 เพื่อให้ช่างรังวัด ทำการรังวัดที่ดินของโจทก์ต่อไป หากจำเลยไม่ดำเนินการ ขอให้ถือเอาคำพิพากษาเป็นการแสดงเจตนาแทน จำเลยให้การและแก้ไขคำให้การว่าที่ดินพิพาทเป็นของจำเลย ขอให้ยกฟ้อง ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์ภาค 3 พิพากษายืน โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 115) โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 117)
คำสั่ง คดีนี้โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นเจ้าของที่ดินพิพาท จำเลยเข้าไปล้อมรั้วและปลูกสร้างรุกล้ำที่ดินโจทก์ ต่อมาจำเลยและโจทก์ต่างขอสอบเขตและต่างคัดค้านซึ่งกันและกันขอให้ขับไล่จำเลยและขอให้รื้อถอนสิ่งปลูกสร้าง ที่โจทก์ฎีกาข้อกฎหมายว่าจำเลยซึ่งเป็นผู้ขาย จะต้องรับผิดทรัพย์สินซึ่งขายต่อโจทก์ซึ่งเป็นผู้ซื้อในการชำรุดบกพร่องหรือไม่นั้นเป็นข้อกฎหมายที่มิได้ยกขึ้นอ้างมาตั้งแต่ศาลชั้นต้น ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 249 วรรคแรก ส่วนข้อที่ฎีกาว่า รูปแผนที่วิวาท ที่โจทก์นำชี้มีรูปและเนื้อที่ดินใกล้เคียงกับโฉนดที่ดิน เลขที่ 11158 ของโจทก์ และพยานจำเลยมิได้เบิกความชัดแจ้งนั้น เป็นฎีกาปัญหาข้อเท็จจริง ซึ่งจำนวนทุนทรัพย์ที่พิพาทกัน ในชั้นฎีกาไม่เกินสองแสนบาท ต้องห้ามฎีกาปัญหาข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคแรกศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของโจทก์ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
