แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่รับฎีกา ศาลฎีกา มีคำสั่งว่า จำเลยไม่นำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกัน มาวางศาล ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234 ประกอบด้วยมาตรา 247 จึงให้ยกคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่รับ ฎีกาของจำเลย จำเลยเห็นว่า จำเลยได้นำเงินค่าเสียหายรายเดือน ที่จะต้องชำระให้แก่โจทก์ตามคำพิพากษาเดือนละ 500 บาท มาวางศาล ทุกเดือนในการขอทุเลาการบังคับในชั้นอุทธรณ์ตั้งแต่วันที่ 30 มิถุนายน 2532 จนถึงวันที่ 31 มกราคม 2538 ดังนั้นหากนับถึง วันที่จำเลยยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่รับฎีกา จำเลยจึงไม่มี หนี้ใด ๆ ที่จะต้องชำระให้แก่โจทก์ตามคำพิพากษาอีก ดังนั้น เมื่อจำเลยยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่รับฎีกา จำเลยจึงไม่ต้อง นำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันมาวางศาลอีก คำสั่งของ ศาลฎีกาดังกล่าวจึงเป็นคำสั่งที่ผิดหลง ขอให้ศาลฎีกา โปรดมีคำสั่งเพิกถอนคำสั่งที่ให้ยกคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าวด้วย และโปรดมีคำสั่งรับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาต่อไป โปรดอนุญาต หมายเหตุ โจทก์ทั้งสองแถลงคัดค้าน (อันดับ 190) ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยและบริวารรื้อถอนบ้านเลขที่ 16 หมู่ที่ 7 ตำบลหนองน้ำส้ม อำเภออุทัย จังหวัดพระนครศรีอยุธยาสิ่งปลูกสร้างอื่น ๆ ต้นไม้และรั้วของจำเลย ออกจากที่ดินโจทก์โฉนดเลขที่ 6651 ตำบลหันตะเภาอำเภออุทัย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ของโจทก์ ให้จำเลยชำระค่าเสียหายแก่โจทก์อัตราเดือนละ 500 บาท นับถัดจาก วันฟ้อง (30 มิถุนายน 2532) เป็นต้นไปจนกว่าจำเลยและบริวาร จะรื้อถอนและขนย้ายบ้าน สิ่งปลูกสร้าง ต้นไม้ และรั้วออกจาก ที่ดินโจทก์ คำขออื่นของโจทก์ให้ยกเสีย ยกฟ้องแย้ง ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้จำเลยและบริวารรื้อถอน บ้านเลขที่ 16 หมู่ที่ 7 ตำบลหนองน้ำส้ม อำเภออุทัยจังหวัดพระนครศรีอยุธยา สิ่งปลูกสร้างอื่น ๆ ต้นไม้ และรั้วของจำเลย ออกจากที่ดินพิพาทบนคันคลองซอยที่ 28 เนื้อที่ประมาณ 200 ตารางวา นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกา (อันดับ 180) จำเลยยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่รับฎีกา ศาลฎีกามีคำสั่งว่าจำเลยไม่นำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันมาวางศาล ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234 ประกอบด้วย มาตรา 247 ก่อน จึงให้ยกคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่รับฎีกา ของจำเลย (อันดับ 183,186) จำเลยยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 187)
คำสั่ง พิเคราะห์แล้ว เงินค่าเสียหายรายเดือนตามคำพิพากษาที่จำเลยนำมาวางต่อศาลชั้นต้นในการขอทุเลาการบังคับใน ชั้นอุทธรณ์นั้น ถือได้ว่าเป็นเงินตามคำพิพากษาที่จำเลยวางไว้ ต่อศาลตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234 ประกอบด้วย มาตรา 247 จึงให้เพิกถอนคำสั่งที่ให้ยกคำร้องอุทธรณ์คำสั่ง ไม่รับฎีกาของจำเลย ฎีกาของจำเลยข้อ 3 ที่ว่า คดีนี้ต้องห้ามอุทธรณ์ใน ข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 224 หรือไม่ เป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายส่วนฎีกาของจำเลยข้อ 4 ที่ว่า โจทก์มีอำนาจฟ้องขับไล่จำเลยออกจากคันคลองซอยที่ 28 อันเป็นที่ดินสาธารณะได้หรือไม่นั้น คดีเฉพาะส่วนนี้เป็นคดี เกี่ยวด้วยคำขอปลดเปลื้องทุกข์อันไม่อาจคำนวณเป็นราคา เงินได้ จึงไม่ต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคสอง ให้รับฎีกาของจำเลยทั้ง 2 ข้อดังกล่าวไว้พิจารณา และให้ศาลชั้นต้น ดำเนินการต่อไป
