แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า ผู้ร้องฎีกาคำสั่ง ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า กรณีคำสั่งศาลอุทธรณ์ภาค 1 ปฏิเสธไม่รับอุทธรณ์ของผู้ร้องยืนตามคำสั่งศาลชั้นต้น จึงถึงที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 236 จึงไม่รับฎีกาของผู้ร้อง คืนค่าขึ้นศาลแก่ผู้ร้อง ผู้ร้องเห็นว่า ผู้ร้องมีสิทธิยื่นฎีกาคำสั่งได้ และคดียัง ไม่ถึงที่สุด ทั้งมิได้ทำให้คดีเสร็จไปทั้งเรื่อง โปรดมีคำสั่ง รับฎีกาคำสั่งของผู้ร้องด้วย หมายเหตุ โจทก์และจำเลยทั้งสองได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 57) คดีสืบเนื่องมาจากโจทก์ได้นำเจ้าพนักงานบังคับคดียึดที่ดิน หนังสือรับรองการทำประโยชน์ (น.ส.3) เลขที่ 941/935เล่ม 7 หน้า 132, เลขที่ 1076/520 เล่ม 8 หน้า 67 และเลขที่ 520 เล่ม 7 หน้า 38 ตำบลสีคิ้ว อำเภอสีคิ้วจังหวัดนครราชสีมา พร้อมสิ่งปลูกสร้างเลขที่ 1625-1627 ของจำเลยที่ 1 เพื่อขายทอดตลาดชำระหนี้ตามคำพิพากษา ผู้ร้องยื่นคำร้องว่า ที่ดินทั้งสามแปลงดังกล่าวพร้อมสิ่งปลูกสร้างเป็นของผู้ร้องมิใช่ของจำเลยที่ 1 ขอให้ศาลงดขายทอดตลาดทรัพย์ ดังกล่าวพร้อมกับยื่นคำร้องขอดำเนินคดีอย่างคนอนาถา ศาลชั้นต้นไต่สวนแล้วมีคำสั่งให้ยกคำร้อง หากผู้ร้องประสงค์ จะดำเนินคดีต่อไป ให้ผู้ร้องนำเงินค่าธรรมเนียมศาลมาชำระ ภายใน 15 วัน นับแต่วันสั่ง ผู้ร้องอุทธรณ์คำสั่ง ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ผู้ร้อง ยื่นอุทธรณ์เกินกำหนด 7 วัน ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 156 วรรคท้าย จึงไม่รับอุทธรณ์ของผู้ร้อง ผู้ร้องยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่รับอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ภาค 1 มีคำสั่งว่าที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ ของผู้ร้องชอบแล้ว ให้ยกคำร้องอุทธรณ์คำสั่งของผู้ร้อง (อันดับ 53) ผู้ร้องฎีกาคำสั่ง ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 54) ผู้ร้องจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 55)
คำสั่ง พิเคราะห์แล้ว คำสั่งศาลอุทธรณ์ภาค 1 ปฏิเสธ ไม่รับอุทธรณ์ของผู้ร้องยืนตามคำสั่งศาลชั้นต้น ถึงที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 236 ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของผู้ร้องชอบแล้ว ยกคำร้อง
