แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ข้อเท็จจริงได้ความว่ามีการวิวาททำร้ายกันสองตอน แต่โจทก์บรรยายฟ้องเฉพาะการวิวาททำร้ายกันในตอนที่ 2 นั้นศาลจะลงโทษจำเลยในความผิดตอนแรกไม่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสองฝ่ายหนึ่ง กับนายจรัญอีกฝ่ายหนึ่งต่างสมัครใจใช้กำลังชกต่อยและใช้มีดเป็นอาวุธเข้าวิวาททำร้ายร่างกายซึ่งกันและกัน ในทางวิวาทนี้ จำเลยที่ 1 ได้บังอาจใช้มีดแทงนายจรัญถึงแก่ความตาย ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 253, 249
จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธความผิด
ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยที่ 2 ทะเลาะเถียงกับผู้ตาย แล้วจำเลยที่ 2 กับผู้ตายเข้าชกต่อยกัน พอผู้ตายถอยไปติดคนดู จำเลยที่ 2 ก็หยุด ผู้ตายกลับเดินเข้าไปหาจำเลยที่ 1 ซึ่งพึ่งเดินไปถึง ผู้ตายตรงเข้าชกจำเลยที่ 1 ก่อนจำเลยที่ 1 หลบชกไม่ถูก แล้วผู้ตายจะชกจำเลยที่ 1 อีก จำเลยที่ 1 เอาหัวไหล่กระแทกผู้ตายเซถอยหลังไป แล้วผู้ตายวิ่งเข้ามาอีก จำเลยที่ 1 ยกมือที่ถือมีดพุ่งไปถูกคอผู้ตายล้มลงถึงแก่ความตาย ณ ที่นั้นศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า จำเลยทั้งสองได้วิวาทต่อสู้กับผู้ตายต่างวาระกัน จำเลยที่ 2 ไม่ผิดตามมาตรา 253 และ 249 ตามที่โจทก์ฟ้อง จะลงโทษตามบทอื่น โจทก์ก็มิได้บรรยายฟ้องแสดงบทมาตราไว้ให้ยกฟ้องปล่อยตัวจำเลยที่ 2 ไป สำหรับจำเลยที่ 1 ฟังว่ามีผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา จึงพิพากษาให้ลงโทษจำคุกจำเลยตามมาตรา 251, 59 มีกำหนด 8 ปี
โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสองตามฟ้อง
จำเลยที่ 1 อุทธรณ์ให้ยกฟ้องโจทก์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์และจำเลยที่ 1 ฎีกา
โจทก์ฎีกาในข้อกฎหมายว่าศาลควรลงโทษจำเลยที่ 2 ในความผิดฐานวิวาทในท้องถนนหลวงตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 335 ข้อ 6 ได้สำหรับจำเลยที่ 1 ขอให้ลงโทษตามฟ้อง
จำเลยที่ 1 ฎีกาว่าพยานโจทก์แตกต่างให้ยกฟ้อง
ศาลฎีกาเห็นว่า สำหรับตัวจำเลยที่ 2 นั้น ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ได้ชี้ขาดข้อ ท.จ. ต้องกันว่า การวิวาทนี้มีขึ้นเป็นสองตอน เมื่อโจทก์บรรยายฟ้องเฉพาะการวิวาทตอนที่มีการตาย เมื่อโจทก์บรรยายฟ้องเฉพาะการวิวาทตอนที่มีการตายเกิดขึ้นจะขอให้ลงโทษจำเลยที่ 2 ในเหตุนั้นไม่ได้ เพราะไม่ปรากฏว่าจำเลยที่ 2 ได้เกี่ยวข้องด้วยในการวิวาทตอนนี้เลย จึงพิพากษายืน
สำหรับจำเลยที่ 1 เห็นว่าจำเลยได้กระทำผิดจริง แต่ผู้ตายเป็นคนเกะกะระราน จึงพิพากษาแก้ให้ลงโทษจำคุกจำเลยที่ 1 ตามมาตรา 251, 59 แห่งกฎหมายลักษณะอาญา มีกำหนด 4 ปี
