แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เมื่อไม่มีเหตุที่จะต้องขอผัดฟ้องแล้วหากเผอิญไปขอผัดฟ้องเข้าเพราะความเข้าใจผิด กรณีจึงไม่เข้าข้อห้ามตามมาตรา 9 แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแขวงและวิธีพิจารณาความอาญาในศาลแขวง พ.ศ.2499. ที่ห้ามไว้ไม่ให้ฟ้อง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเป็นคนต่างด้าว บังอาจอยู่ในราชอาณาจักรไทยโดยไม่มีใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าว เจ้าพนักงานตำรวจออกคำสั่งให้จำเลยพิมพ์ลายนิ้วมือในแบบสำหรับใช้พิมพ์ลายนิ้วมือของผู้ต้องหา จำเลยขัดขืน ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติทะเบียนคนต่างด้าว พ.ศ. 2493 มาตรา 5, 20 พระราชบัญญัติทะเบียนคนต่างด้าว (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2495 มาตรา 4 ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 368
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับประทับฟ้องของโจทก์
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้รับประทับฟ้องโจทก์
นายอิ๊กซือ แซ่ลิ้ม ผู้ถูกฟ้องเป็นจำเลยฎีกาคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยคดีนี้ได้ถูกจับในข้อหาว่าวิ่งราวทรัพย์มาจนศาลได้พิพากษาให้ลงโทษไปแล้วในข้อนั้น ต่อมาได้มีการไปสอบสวนตัวจำเลยขึ้นที่เรือนจำจังหวัดพระนครและธนบุรี เรื่องจำเลยมีใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวแล้วหมดอายุไม่ได้ต่อมานานแล้ว การสอบสวนนี้จึงไม่ได้มีการจับกุมตัวผู้ต้องหาแต่อย่างใด กรณีของเรื่องจึงเป็นว่าไม่จำเป็นจะต้องมีการขอผัดฟ้องตามความในพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแขวงและวิธีพิจารณาความอาญาในศาลแขวง พ.ศ. 2499 มาตรา 7 แต่อย่างใด แต่เผอิญเรื่องนี้พนักงานสอบสวนได้เคยไปร้องขอผัดฟ้องจำเลยในกรณีนี้ไว้ต่อศาลชั้นต้นตามความในมาตรา 7 นั้นแล้วต่อมาก็มิได้ฟ้องเสียภายในกำหนดเวลาที่ขอผัด เพิ่งจะมาฟ้องคดีนี้เมื่อภายหลัง จึงไม่มีเหตุจะต้องขอผัดฟ้อง หากเผอิญไปขอผัดฟ้องเข้าเพราะความเข้าใจกันอย่างไรก็ตาม กรณีไม่เข้าด้วยข้อห้ามตามมาตรา 9 แห่งพระราชบัญญัตินั้นที่ห้ามไว้ไม่ให้ฟ้อง
พิพากษายืน ให้ยกฎีกาจำเลย
