แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
จำเลยมีใบอนุญาตค้าหรือมีไว้ในครอบครอง เพื่อค้าสิ่งประดิษฐ์ที่ทำด้วยไม้หวงห้าม ใบอนุญาตหมดอายุแล้วแต่จำเลยมีสิ่งเหล่านั้นไว้ต่อมาโดยไม่ได้ทำการค้าจำเลยไม่มีความผิด
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้จำคุก 6 เดือนปรับ 10,000 บาท ตามพระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. 2484 มาตรา 53 ทวิ, 53 ตรี,72 ทวิ, 78 (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2518 มาตรา 21, 27 รอการลงโทษจำคุกไว้ 2 ปี ริบของกลาง จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า “ข้อเท็จจริงฟังได้ในเบื้องต้นว่า ท้องที่เกิดเหตุในเขตควบคุมสิ่งประดิษฐ์เครื่องใช้หรือสิ่งอื่นใดบรรดาที่ทำด้วยไม้หวงห้าม ตามประกาศกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ลงวันที่ 24 มกราคม 2518 เรื่องกำหนดเขตควบคุมสิ่งประดิษฐ์เครื่องใช้หรือสิ่งอื่นใดบรรดาที่ทำด้วยไม้หวงห้ามตามพระราบัญญัติป่าไม้ พุทธศักราช 2485 แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติป่าไม้(ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2518 และเจ้าหน้าที่ได้คัดสำเนาประกาศปิดสถานที่ตามความในมาตรา 5 แห่งพระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. 2484 แล้ว ในวันที่ 26 และ 29 เดือนกรกฎาคม 2521 จ่าสิบตำรวจเฉลียว ดุษฎี กับพวกไปตรวจโกดังที่เกิดเหตุซึ่งเป็นของจำเลยพบสิ่งประดิษฐ์เครื่องใช้ทำด้วยไม้สักซึ่งเป็นไม้หวงห้าม ประเภท ก. มีจำนวนตามที่กล่าวในฟ้อง และขณะนั้นจำเลยมีใบอนุญาตค้าหรือมีไว้ในครอบครองเพื่อการค้าซึ่งสิ่งประดิษฐ์เครื่องใช้หรือสิ่งอื่นในบรรดาที่ทำด้วยไม้หวงห้ามประจำปี พ.ศ. 2520 ตามเอกสารหมาย ล.4 ซึ่งสิ้นอายุตั้งแต่วันที่ 31 ธันวาคม 2520 ปัญหาวินิจฉัยว่า จำเลยมีความผิดตามโจทก์ฟ้องหรือไม่ ศาลฎีกาเห็นว่า ที่จะเป็นความผิดตามฟ้อง จำเลยจะต้องมีของกลางตามฟ้องไว้เพื่อการค้า แต่พยานหลักฐานของโจทก์ฟังไม่ได้ว่าจำเลยมีของกลางตามฟ้องไว้เพื่อการค้า เพราะปรากฏจากพยานจำเลยว่า ของกลางที่เจ้าพนักงานจับได้จากจำเลยเป็นของที่จำเลยมีไว้ในครอบครองตั้งแต่ระหว่างจำเลยได้รับอนุญาตตามเอกสารหมาย ล.4 หลังจากใบอนุญาตเอกสารหมย ล.4 สิ้นอายุแล้ว จำเลยได้เปิดโกดังที่เกิดเหตุใส่กุญแจ หยุดทำการค้าไม่เคลื่อนย้ายสิ่งประดิษฐ์เครื่องใช้ ฯลฯ ของกลางดังกล่าว และพยานโจทก์คือนายนคร เรืองพร กับพันตำรวจตจรีสำโรงชื่นโกมล พนักงานป่าไม้อำเภอและพนักงานสอบสวนท้องที่เกิดเหตุตามลำดับเบิกความเจือสมกับพยานจำเลยว่าระหว่างปลายปี พ.ศ. 2520 ถึงวันเกิดเหตุเห็นโกดังของจำเลยปิดประตูใส่กุญแจไม่เปิดทำการค้า รูปคดีจึงมีเหตุผลเชื่อได้ตามที่จำเลยนำสืบ จำเลยมีของกลางไว้ในครอบครองตั้งแต่ระหว่างใบอนุญาตตามเอกสารหมาย ล.4 ยังไม่หมดอายุ และเมื่อใบอนุญาตเอกสารหมาย ล.4 หมดอายุแล้ว จำเลยหยุดทำการค้าที่โกดังเกิดเหตุ พยานหลักฐานของโจทก์ที่นำสืบมายังฟังไม่ได้ว่าในระหว่างที่จำเลยขอใบอนุญาตมีสิ่งประดิษฐ์ ฯลฯ เพื่อการค้าจำเลยได้กระทำอย่างหนึ่งอย่างใดในทางการค้าเกี่ยวกับของกลางรายนี้ที่จะแสดงให้เห็นว่า จำเลยครอบครองของกลางเพื่อการค้า จำเลยจึงไม่มีความผิดตามโจทก์ฟ้อง”
พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง
