แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในคดีความผิดอันยอมความกันได้ ผู้เสียหายแถลงต่อศาลชั้นต้นว่าได้ทำสัญญาประนีประนอม โดยได้รับชดใช้ค่าเสียหายจากจำเลย จนเป็นที่พอใจแล้ว จึงไม่ติดใจเอาความแก่จำเลยทั้งหมด และจำเลยทั้งสี่กับผู้เสียหายได้ลงชื่อไว้ในท้ายรายงานกระบวนพิจารณาของศาลชั้นต้นแสดงว่าผู้เสียหายและจำเลยได้ยอมความกันถูกต้องตามกฎหมายแล้ว สิทธินำคดีอาญามาฟ้องย่อมระงับไปตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 39(2)
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 272, 273 ศาลอุทธรณ์เห็นว่าการกระทำของจำเลยเป็นกรรมเดียวผิดกฎหมายหลายบท ให้ลงโทษตามมาตรา 273 ซึ่งเป็นบทหนักเมื่อปรากฏว่าความผิดตามมาตรา 272 เป็นความผิดอันยอมความได้ และได้มีการยอมความกันโดยถูกต้องจนสิทธินำคดีอาญามาฟ้องระงับไปแล้วศาลฎีกาย่อมพิพากษาแก้ให้ยกฟ้องในความผิดตามมาตรา 272 คงให้ลงโทษตามมาตรา 273 เท่านั้น
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสี่ได้ร่วมกันกระทำผิดกฎหมายหลายบทหลายกรรมกล่าวคือ ได้ร่วมกันปลอมเครื่องหมายการค้าของห้างหุ้นส่วนจำกัดกิมฮง โดยนางวิมล วัฒนศิริ หุ้นส่วนผู้จัดการผู้เสียหายซึ่งได้จดทะเบียนเครื่องหมายการค้าไว้ต่อกรมทะเบียนการค้า และร่วมกันเอาเครื่องหมายการค้า ชื่อ รูป รอยประดิษฐ์และข้อความในการประกอบการค้าของห้างผู้เสียหายมาใช้ ทั้งนี้เพื่อให้ประชาชนหลงเชื่อว่าเป็นสินค้าหรือการค้าของห้างผู้เสียหายขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 272, 273, 83, 91 ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 11 ลงวันที่ 21 พฤศจิกายน 2514 ข้อ 2 ริบของกลาง
จำเลยทั้งสี่ให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 272ปรับจำเลยที่ 1 จำเลยนอกนั้นจำคุก และปรับ ลงโทษตามมาตรา 273 ปรับจำเลยที่ 1จำเลยนอกนั้นจำคุกและปรับ รับสารภาพลดโทษให้กึ่งหนึ่ง ให้รอการลงโทษ ของกลางริบ
จำเลยที่ 1, 2, 4 อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า การกระทำของจำเลยเป็นกรรมเดียวผิดกฎหมายหลายบทและเป็นเหตุในลักษณะคดีมีผลถึงจำเลยที่ 3 ที่ไม่ได้อุทธรณ์ด้วย ทั้งไม่จำต้องวินิจฉัยอุทธรณ์ของจำเลยที่ว่า ความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 272 ได้มีการประนีประนอมยอมความกันแล้วหรือไม่ พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา 273 ซึ่งเป็นกฎหมายบทที่มีโทษหนักที่สุดตามมาตรา 90 ปรับจำเลยที่ 1 จำเลยอื่นจำคุกและปรับ จำเลยให้การรับสารภาพลดโทษให้กึ่งหนึ่ง นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 272ซึ่งเป็นอีกกรรมหนึ่งต่างหากจากมาตรา 273
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ปรากฏตามรายงานกระบวนพิจารณาของศาลชั้นต้นว่า ในวันนัดสืบพยานโจทก์ โจทก์ จำเลยทั้งหมดและผู้เสียหายมาศาล จำเลยทั้งสี่ให้การรับสารภาพตามฟ้อง นางวิมลผู้เสียหายแถลงว่า ได้ทำสัญญาประนีประนอมโดยได้รับชดใช้ค่าเสียหายจากจำเลยจนเป็นที่พอใจแล้ว จึงไม่ติดใจเอาความแก่จำเลยทั้งหมด และจำเลยทั้งสี่ ผู้เสียหายได้ลงชื่อว้ในท้ายรายงานกระบวนพิจารณาของศาลชั้นต้นด้วย แสดงว่าผู้เสียหายและจำเลยได้ยอมความกันถูกต้องตามกฎหมายแล้วเมื่อความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 272 เป็นความผิดอันยอมความกันได้สิทธินำคดีอาญามาฟ้องย่อมระงับไปตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 39(2) โจทก์จะฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสี่ในความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 272 อีกไม่ได้ แม้จำเลยทั้งสี่จะมิได้ฎีกาขึ้นมา แต่เป็นปัญหาที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย ศาลฎีกายกขึ้นวินิจฉัยได้
พิพากษาแก้เป็นว่า ความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 272 ให้ยกฟ้องนอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
