แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ตามฟ้องของโจทก์ว่าจำเลยเข้ายึดถือที่ดินบางส่วนของที่สาธารณะอันทางราชการได้หวงกันเอาไว้เพื่อใช้ดินซ่อมตัวเขื่อนและทำประโยชน์อื่น ไม่ปรากฏว่าจำเลยทำให้โจทก์ทั้งสี่คน ซึ่งเป็นผู้ใหญ่บ้านได้รับความเสียหายยิ่งกว่าประชาชนทั่วไปทั้งโจทก์ไม่ได้นำสืบให้ชัดแจ้งว่าจำเลยขัดขวางการใช้สิทธิของโจทก์ เป็นพิเศษประการใดบ้าง ดังนี้ ไม่พอถือได้ว่ามีข้อโต้แย้งเกิดขึ้น เกี่ยวกับสิทธิหรือหน้าที่อันจะทำให้โจทก์มีสิทธิฟ้องจำเลยได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 55 (อ้างฎีกาที่1410/2513)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ทุกคนเป็นผู้ใหญ่บ้าน ใกล้หมู่บ้านของโจทก์ทั้งสี่มีหนองสาธารณะอยู่แห่งหนึ่งชื่อหนองนาตาล ทางราชการได้สร้างเขื่อนในเขตหนองเพื่อเก็บน้ำหลายปีมาแล้ว โดยกันที่ไว้เพื่อจะได้ใช้ดินซ่อมตัวเขื่อนและทำประโยชน์อื่น จำเลยได้เข้ายึดถือที่ดินดังกล่าวเพื่อเอาเป็นกรรมสิทธิ์ และขัดขวางไม่ให้โจทก์กับราษฎรกว่าห้าพันคนใช้ที่ดินนั้น ขอให้พิพากษาห้ามจำเลยและบริวารขัดขวางการใช้ประโยชน์ที่ดินพิพาท
จำเลยให้การว่า ที่ดินพิพาทเป็นของจำเลยได้รับมรดกมาจากบิดาและครอบครองทำประโยชน์มา 40 ปี และได้แจ้งการครอบครองต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ตามกฎหมายแล้ว การที่จำเลยครอบครองไม่ทำให้โจทก์ได้รับความเดือดร้อน ไม่เป็นการละเมิดต่อโจทก์ โจทก์ไม่ใช่ผู้เสียหาย
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วเชื่อว่าที่พิพาทเป็นที่สาธารณะอยู่ในเขตหนองนาตาลตามฟ้องพิพากษาห้ามจำเลยและบริวารขัดขวางการใช้ประโยชน์ที่ดินพิพาท
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ฟังว่า ที่พิพาทเป็นที่สาธารณะ แต่คดีไม่ได้ความว่าจำเลยได้ขัดขวางสิทธิของโจทก์อย่างไรอันจะทำให้ถือได้ว่าโจทก์ได้รับความเสียหายเป็นพิเศษ โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องพิพากษายกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า โดยหลักทั่วไปแล้ว ที่สาธารณะเป็นที่ซึ่งพลเมืองทุกคนรวมทั้งโจทก์ย่อมมีสิทธิใช้ได้ สำหรับคดีนี้ปรากฏตามฟ้องโจทก์ว่าจำเลยเข้ายึดถือที่ดินบางส่วนของที่สาธารณะอันทางราชการได้ทวงกันเอาไว้เพื่อใช้ดินซ่อมตัวเขื่อนและทำประโยชน์อื่น ไม่ปรากฏว่าจำเลยทำให้โจทก์ทั้งสี่คนได้รับความเสียหายยิ่งกว่าประชาชนทั่วไปทั้งโจทก์ก็ไม่ได้นำสืบให้แจ้งชัดว่าจำเลยขัดขวางการใช้สิทธิของโจทก์เป็นพิเศษประการใดบ้าง จึงไม่พอถือได้ว่ามีข้อโต้แย้งเกิดขึ้นเกี่ยวกับสิทธิหรือหน้าที่อันจะทำให้โจทก์มีสิทธิฟ้องจำเลยได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 55 ตามนัยคำพิพากษาคำพิพากษาฎีกาที่ 1410/2513
พิพากษายืน
