เหตุผลอันสมควรที่จะได้รับยกเว้นค่าธรรมเนียมศาล ต้นฉบับคำชี้ขาดหรือสำเนาที่รับรองถูกต้อง (คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 5232/2563)
สุธาทิพย์ จุลมนต์ ทัศนชัยกุล[๑]
ปัญหาว่า ที่ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลางมีคำสั่งไม่อนุญาตให้ผู้คัดค้านยกเว้นค่าธรรมเนียมศาลในชั้นอุทธรณ์ถือเป็นคำสั่งที่ชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ ตามพระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ.2545 มาตรา 42 วรรคสอง (1) กำหนดให้ผู้ร้องขอบังคับตามคำชี้ขาดต้องมีต้นฉบับคำชี้ขาดหรือสำเนาที่รับรองถูกต้องมาแสดงต่อศาล โดยมิได้กำหนดให้ต้องมีการรับรองสำเนาถูกต้องจากสถานทูตในประเทศที่มีการทำคำชี้ขาด กระทรวงการต่างประเทศของประเทศที่มีการทำคำชี้ขาด กระทรวงการต่างประเทศของไทย หรือโนตารีปับลิกดังที่ผู้คัดค้านอ้างแต่อย่างใด ทั้งประเด็นดังกล่าวผู้คัดค้านก็มิได้กล่าวอ้างไว้ไม่ว่าในชั้นยื่นคำคัดค้านหรือชั้นสืบพยาน ส่วนที่ผู้คัดค้านอ้างว่าผู้ร้องไม่มีหลักฐานมาแสดงต่อศาลว่าประเทศไทยกับสหราชอาณาจักรมีสนธิสัญญาอนุสัญญา หรือความตกลงร่วมกันโดยประเทศไทยยอมผูกตนเป็นภาคีตามพระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ.2545 มาตรา 41 วรรคสอง นั้น เห็นว่า ในชั้นสืบสวนพยานผู้ร้องมีผู้รับมอบอำนาจมาเป็นพยานเบิกความประกอบบันทึกถ้อยคำพยานว่า ประเทศไทยและสหราชอาณาจักรเป็นภาคีแห่งอนุสัญญานิวยอร์ก หรืออนุสัญญาว่าด้วยการยอมรับและการบังคับตามคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการต่างประเทศ พ.ศ.2501 ตามรายชื่อประเทศที่เป็นภาคีแห่งอนุสัญญาดังกล่าวผู้คัดค้านมิได้ถามค้านโต้แย้งพยานปากดังกล่าวหรือนำพยานหลักฐานอื่นใดมาสืบหักล้างพยานของผู้ร้องในเรื่องนี้ อุทธรณ์ของผู้คัดค้านจึงเป็นอุทธรณ์ที่ไม่มีเหตุผลอันสมควรที่จะได้รับยกเว้นค่าธรรมเนียมศาลในชั้นอุทธรณ์ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศและวิธีพิจารณาคดีทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศ พ.ศ.2539 มาตรา 26 ประกอบประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาคดีความแพ่ง มาตรา 156/1 วรรคสอง
แผนกคดีทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศในศาลฎีกา
กุมภาพันธ์ 2565
[1]เลขานุการแผนกคดีทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศในศาลฎีกา
