แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
การฎีกาโต้เถียงข้อเท็จจริงเพื่อนำไปสู่การวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมาย มีผลเป็นอย่างเดียวกับการฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงเมื่อศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษปรับจำเลยและศาลอุทธรณ์พิพากษายืนจึงต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 218 วรรคแรก
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติศุลกากร พ.ศ. 2469มาตรา 2, 27 ทวิ พระราชบัญญัติยาสูบ พ.ศ. 2509 มาตรา 4, 19, 24,44, 49, 50 ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 พระราชบัญญัติให้บำเหน็จในการปราบปรามผู้กระทำความผิด พ.ศ. 2489 มาตรา 4,5, 6, 7, 8, 9 ริบของกลาง จ่ายสินบนแก่ผู้แจ้งความนำจับและจ่ายเงินรางวัลแก่เจ้าพนักงานผู้จับตามกฎหมาย
จำเลยให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติศุลกากร พ.ศ. 2469 มาตรา 2, 27 ทวิ พระราชบัญญัติยาสูบ พ.ศ. 2509มาตรา 4, 19, 24, 44, 49, 50 ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91(ที่ถูกมาตรา 90) พระราชบัญญัติให้บำเหน็จในการปราบปรามผู้กระทำความผิด พ.ศ. 2489 มาตรา 4, 5, 6, 7, 8, 9 การกระทำของจำเลยเป็นกรรมเดียวผิดกฎหมายหลายบท ลงโทษตามพระราชบัญญัติศุลกากร พ.ศ. 2469 มาตรา 27 ทวิ ซึ่งเป็นบทหนักที่สุดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 90 ปรับ 24,939.52 บาท จำเลยให้การรับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78คงปรับ 12,469.76 บาท ถ้าไม่ชำระค่าปรับให้กักขังแทนตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 29, 30 ริบของกลาง และจ่ายสินบนแก่ผู้แจ้งความนำจับเป็นเงิน 604.85 บาท จ่ายเงินรางวัลแก่เจ้าพนักงานผู้จับเป็นเงิน 302.42 บาท
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “คดีนี้ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษปรับจำเลย12,469.76 บาท ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จึงต้องห้ามมิให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 218 วรรคแรก ที่จำเลยฎีกาว่าศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยเกินกว่าที่พระราชบัญญัติศุลกากร พ.ศ. 2469 มาตรา 27 ทวิบัญญัติไว้ ซึ่งแม้จะเป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย แต่ข้ออ้างของจำเลยที่ว่าค่าอากรที่ถูกต้องของบุหรี่ซิกาแรต ตามฟ้องยี่ห้อมาร์ลโบโรเป็นเงิน 552.95 บาท และยี่ห้อวินสตันเป็นเงิน 51.91 บาทตามพระราชกำหนดพิกัดอัตราศุลกากร พ.ศ. 2531 (ที่ถูก พ.ศ. 2530)มาตรา 9 และพิกัดอัตราอากรประเภท 2,402.90 บาท แก้ไขโดยประกาศกระทรวงการคลัง ที่ ศก.6/2531 ลงวันที่ 10 มีนาคม 2531ตามบัญชีแนบท้ายประกาศดังกล่าว เอกสารแนบท้ายฎีกาหมายเลข 1มิใช่ตามที่ปรากฏในคำฟ้องนั้นเป็นการโต้เถียงข้อเท็จจริงเกี่ยวกับค่าอากรของบุหรี่ซิกาแรต ตามฟ้องทั้งสองยี่ห้อ ซึ่งศาลชั้นต้นรับฟังว่าเป็นเงินตามที่โจทก์บรรยายมาในคำฟ้องและจำเลยให้การรับสารภาพ การฎีกาโต้เถียงข้อเท็จจริงเพื่อนำไปสู่การวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายมีผลเป็นอย่างเดียวกับการฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงฎีกาของจำเลยจึงต้องห้ามตามบทกฎหมายดังกล่าว ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย”
พิพากษายกฎีกาของจำเลย
