แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากตึกแถวและที่ดินพิพาทจำเลยให้การต่อสู้ว่าโจทก์ไม่ใช่เจ้าของตึกแถวและที่ดินพิพาทจึงไม่มีอำนาจฟ้องและฟ้องแย้งขอให้ศาลพิพากษาว่าสัญญาซื้อขายที่ดินพิพาทระหว่างโจทก์กับ ศ. และ อ. เป็นโมฆะโดย ศ. และ อ. รับซื้อฝากที่ดินพิพาทไว้จากจำเลยจำเลยไม่เคยขายที่ดินพิพาทให้โจทก์เป็นการต่อสู้ว่าจำเลยมีสิทธิในที่ดินพิพาทดีกว่าโจทก์เป็นฟ้องแย้งที่เกี่ยวกับฟ้องเดิมแต่เมื่อมีผลกระทบถึงสิทธิของ ศ. และ อ.บุคคลภายนอกที่มิได้เข้ามาเป็นคู่ความในคดีด้วยจึงเป็นฟ้องแย้งที่ ไม่อาจบังคับได้
ย่อยาว
คดี สืบเนื่อง มาจาก โจทก์ ฟ้อง ขอให้ ขับไล่ จำเลย ออกจาก ที่ดิน ของโจทก์ และ ชดใช้ ค่าเสียหาย โดย อ้างว่า โจทก์ เป็น เจ้าของ ที่ดินโฉนด เลขที่ 883 และ 1329 พร้อม สิ่งปลูกสร้าง บ้าน เลขที่ 23/1และ 25/6 จำเลย อาศัย อยู่ ใน บ้าน พิพาท โจทก์ บอกกล่าว ให้ จำเลย ออก ไปแต่ จำเลย เพิกเฉย
จำเลย ให้การ และ ฟ้องแย้ง ว่า จำเลย ขายฝาก ที่ดินพิพาท ไว้ กับนางสาว ศิวพร สุวรรณเกษร และ นางสาว อัญชลี เสมาขันธ์ จำเลย ไม่เคย ขาย ที่ดินพิพาท ให้ โจทก์ โจทก์ จึง ไม่ใช่ เจ้าของ ที่ดินพิพาทที่ จะ มีอำนาจ ฟ้องขับไล่ จำเลย ขอให้ ยกฟ้อง และ พิพากษา ว่า สัญญาซื้อขายที่ดินพิพาท ระหว่าง โจทก์ กับ นางสาว ศิวพร และนางสาวอัญชลี เป็น โมฆะ
ศาลชั้นต้น สั่ง รับคำ ให้การ แต่ ไม่รับฟ้อง แย้ง
จำเลย อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน
จำเลย ฎีกา
ศาลฎีกา วินิจฉัย ว่า “ที่ จำเลย ฎีกา ว่า ฟ้องแย้ง ของ จำเลย ที่ขอให้ ศาล พิพากษา ว่า สัญญาซื้อขาย ที่ดินพิพาท ระหว่าง โจทก์ กับ นางสาว ศิวพร สุวรรณเกษร และนางสาวอัญชลี เสมาขันธ์ เป็น โมฆะ นั้น เป็น ฟ้องแย้ง ที่ เกี่ยวกับ ฟ้องเดิม ที่ โจทก์ ฟ้องขับไล่ จำเลย นั้นพิเคราะห์ แล้ว เห็นว่า ฟ้องโจทก์ คดี นี้ เป็น เรื่อง โจทก์ ฟ้องขับไล่จำเลย ออกจาก ตึกแถว และ ที่ดินพิพาท ซึ่ง จำเลย ก็ ได้ ให้การ ต่อสู้ว่า โจทก์ ไม่ใช่ เจ้าของ ตึกแถว และ ที่ดินพิพาท โจทก์ จึง ไม่มี อำนาจฟ้องส่วน ฟ้องแย้ง ของ จำเลย ที่ ขอให้ ศาล พิพากษา ว่า สัญญาซื้อขาย ที่ดินพิพาท ระหว่าง โจทก์ กับ นางสาว ศิวพรและนางสาวอัญชลี เป็น โมฆะ จะ เห็น ได้ว่า เป็น เรื่อง ที่ จำเลย ฟ้องแย้ง โจทก์ ใน เรื่อง สัญญาซื้อขายที่ดินพิพาท ที่ โจทก์ ทำ กับ นางสาว ศิวพรและนางสาวอัญชบี ซึ่ง รับ ซื้อ ฝาก ที่ดินพิพาท ไว้ จาก จำเลย จำเลย ไม่เคย ขาย ที่ดินพิพาทให้ โจทก์ โจทก์ จึง ไม่มี กรรมสิทธิ์ ใน ที่ดิน ดังกล่าว ฟ้องแย้ง ของจำเลย เป็น การ ต่อสู้ ว่า จำเลย มีสิทธิ ใน ที่ดิน ที่ โจทก์ ฟ้องขับไล่จำเลย ดีกว่า โจทก์ เพราะ ที่ดินพิพาท ยัง เป็น ของ จำเลย จึง เป็น ฟ้องแย้งที่ เกี่ยวกับ ฟ้องเดิม แต่ ฟ้องแย้ง ของ จำเลย ที่ ขอให้ ศาล พิพากษา ว่าสัญญาซื้อขาย ที่ดินพิพาท ระหว่าง โจทก์ กับ นางสาว ศิวพร และ นางสาว อัญชลี เป็น โมฆะ นั้น เป็น ฟ้องแย้ง ที่ มีผล กระทบ ถึง สิทธิ ของ นางสาว ศิวพรและนางสาวอัญชลี บุคคลภายนอก ที่ มิได้ เข้า มา เป็น คู่ความ ใน คดี ด้วย จึง เป็น ฟ้องแย้ง ที่ ไม่อาจ บังคับ ได้ ที่ ศาลอุทธรณ์ พิพากษามา นั้น ศาลฎีกา เห็นพ้อง ด้วย ใน ผล ฎีกา จำเลย ฟังไม่ขึ้น ”
พิพากษายืน
