แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขอให้เพิกถอนการโอนเครื่องหมายการค้าคำว่า “เทวินทร์” และ “TAYWIN” ระหว่างจำเลยทั้งสองและถอนทะเบียนเครื่องหมายการค้าดังกล่าว ขอให้จำเลยที่ 2 ถอนทะเบียนเครื่องหมายการค้าคำว่า “เทวินทร์” และ “TAYWIN” ของจำเลยที่ 2 และขอให้ห้ามจำเลยทั้งสองขัดขวางหรือกระทำการใด ๆ อันเป็นการรบกวนโจทก์และธุรกิจของโจทก์ในการใช้เครื่องหมายการค้า “TAYWIN ORIGINAL STYLE” อ้างว่าจำเลยที่ 1 ทำผิดข้อตกลงตามสัญญาให้ใช้สิทธิ โดยมิได้อ้างว่าโจทก์มีสิทธิในเครื่องหมายการค้าคำว่า “เทวินทร์” และ “TAYWIN” ดีกว่าจำเลยทั้งสองตาม พ.ร.บ.เครื่องหมายการค้า พ.ศ.2534 มาตรา 67 แต่อย่างใด ทั้งจำเลยทั้งสองมิได้ฟ้องแย้งว่าจำเลยทั้งสองมีสิทธิในเครื่องหมายการค้าดีกว่าโจทก์ คดีนี้จึงไม่มีประเด็นข้อพิพาทว่าจำเลยทั้งสองมีสิทธิในเครื่องหมายการค้าดีกว่าโจทก์หรือไม่
การที่จำเลยที่ 2 แจ้งต่อโจทก์ให้โจทก์และผู้เกี่ยวข้องระงับการใช้ แสดง จำหน่าย สั่งเข้า มีไว้เพื่อจำหน่ายซึ่งสินค้าและผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ภายใต้เครื่องหมายการค้าคำว่า “เทวินทร์” และ “TAYWIN” ภายในระยะเวลาที่กำหนด หากเพิกเฉยจะดำเนินการตามกฎหมายแก่ผู้ใช้ ผู้ละเมิดสิทธิ ผู้เลียน ผู้ปลอม ผู้ลวงขายสินค้าดังกล่าวโดยมิชอบจนถึงที่สุด โดยไม่ปรากฏว่าจำเลยที่ 2 ได้ดำเนินคดีอาญาต่อโจทก์ หรือโจทก์ได้รับความเสียหายอย่างใด ข้ออ้างของโจทก์จึงเป็นเหตุการณ์ในอนาคตซึ่งไม่แน่ว่าจะเกิดขึ้นหรือไม่ ในขณะฟ้องโจทก์จึงยังไม่ถูกโต้แย้งสิทธิ และไม่อาจขอบังคับให้ห้ามกระทำการใดที่ยังไม่เกิดขึ้นได้
การที่จำเลยที่ 1 คัดค้านการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของโจทก์ และอุทธรณ์คำสั่งของนายทะเบียนเครื่องหมายการค้าที่รับจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของโจทก์ เป็นการใช้สิทธิในฐานะเจ้าของเครื่องหมายการค้า ไม่อาจถือเป็นการใช้สิทธิโดยไม่สุจริตหรือขัดขวางหรือกระทำการอันเป็นการรบกวนโจทก์และธุรกิจของโจทก์ในการใช้เครื่องหมายการค้าคำว่า “TAYWIN ORIGINAL STYLE” แต่อย่างใด โจทก์จึงไม่อาจขอบังคับให้ห้ามจำเลยทั้งสองขัดขวางหรือกระทำการใด ๆ อันเป็นการรบกวนโจทก์และธุรกิจของโจทก์ในการใช้เครื่องหมายการค้าคำว่า “TAYWIN ORIGINAL STYLE”
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องและแก้ไขคำฟ้องขอให้เพิกถอนการโอนทะเบียนเครื่องหมายการค้าระหว่างจำเลยที่ 1 กับจำเลยที่ 2 ตามทะเบียนเลขที่ ค 82431, ค 82430, ค 79806 และ ค 81274 และให้จำเลยทั้งสองถอนทะเบียนเครื่องหมายการค้าดังกล่าว หากจำเลยทั้งสองไม่ปฏิบัติตามให้ถือเอาคำพิพากษาแทนการแสดงเจตนา ให้จำเลยที่ 2 ถอนคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าเลขที่ 661084, 661085, 661538 และ 661539 หากจำเลยที่ 2 ไม่ปฏิบัติตามให้ถือเอาคำพิพากษาแทนการแสดงเจตนา ห้ามจำเลยทั้งสองใช้และยื่นขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า “เทวินทร์” หรือ “TAWIN” ไม่ว่ากับสินค้าหรือบริการใด ๆ ห้ามจำเลยทั้งสองขัดขวางหรือกระทำการใด ๆ อันเป็นการรบกวนโจทก์และธุรกิจของโจทก์ในการใช้เครื่องหมายการค้าคำว่า “TAYWIN ORIGINAL STYLE”
จำเลยทั้งสองให้การขอให้ยกฟ้อง
ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลางพิพากษาห้ามมิให้จำเลยทั้งสองขัดขวางหรือกระทำการใด ๆ อันเป็นการรบกวนโจทก์และธุรกิจโจทก์ในการใช้เครื่องหมายการค้าคำว่า “TAYWIN ORIGINAL STYLE” ตามคำขอจดทะเบียน เลขที่ 651674 และ 651675 คำขออื่นนอกจากนี้ให้ยก ส่วนค่าฤชาธรรมเนียมให้ตกเป็นพับ
จำเลยทั้งสองอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศวินิจฉัยว่า ที่จำเลยทั้งสองอุทธรณ์ว่า จำเลยทั้งสองมีสิทธิในเครื่องหมายการค้าคำว่า “เทวินทร์” และ “TAYWIN” ดีกว่าโจทก์ นั้น เห็นว่า คดีนี้โจทก์ฟ้องขอให้เพิกถอนการโอนเครื่องหมายการค้าคำว่า “เทวินทร์” และ “TAYWIN” ระหว่างจำเลยทั้งสองและถอนทะเบียนเครื่องหมายการค้าดังกล่าว กับขอให้จำเลยที่ 2 ถอนทะเบียนเครื่องหมายการค้าคำว่า “เทวินทร์” และ “TAYWIN” ของจำเลยที่ 2 และขอให้ห้ามจำเลยทั้งสองขัดขวางหรือกระทำการใด ๆ อันเป็นการรบกวนโจทก์และธุรกิจของโจทก์ในการใช้เครื่องหมายการค้า “TAYWIN ORIGINAL STYLE” โดยอาศัยข้ออ้างอันเป็นหลักแห่งข้อหาว่า จำเลยที่ 1 กระทำผิดข้อตกลงตามสัญญาให้ใช้สิทธิ ฉบับลงวันที่ 23 ตุลาคม 2533 โดยโจทก์มิได้ฟ้องขอเพิกถอนเครื่องหมายการค้าคำว่า “เทวินทร์” และ “TAYWIN” โดยอาศัยข้ออ้างอันเป็นหลักแห่งข้อหาว่า โจทก์มีสิทธิในเครื่องหมายการค้าคำว่า “เทวินทร์” และ “TAYWIN” ดีกว่าจำเลยทั้งสองตามมาตรา 67 ของพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ.2534 แต่อย่างใด กับทั้งจำเลยทั้งสองมิได้ฟ้องแย้งว่าจำเลยทั้งสองมีสิทธิในเครื่องหมายการค้าดีกว่าโจทก์ คดีนี้จึงไม่มีประเด็นข้อพิพาทว่า จำเลยทั้งสองมีสิทธิในเครื่องหมายการค้าดีกว่าโจทก์หรือไม่ กับทั้งการรับจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าที่มีพฤติการณ์พิเศษที่นายทะเบียนเครื่องหมายการค้าเห็นสมควรรับจดทะเบียนตามมาตรา 27 ของพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ.2534 นั้น เป็นอำนาจของนายทะเบียนเครื่องหมายการค้า ซึ่งผู้ขอจดทะเบียนหรือเจ้าของเครื่องหมายการค้ามีสิทธิอุทธรณ์คำสั่งดังกล่าวต่อคณะกรรมการเครื่องหมายการค้าได้ภายใน 90 วัน โดยคำวินิจฉัยของคณะกรรมการเครื่องหมายการค้าให้ถือเป็นที่สุด และขณะฟ้องคดีนี้เครื่องหมายการค้าดังกล่าวอยู่ในระหว่างการพิจารณาอุทธรณ์ของคณะกรรมการเครื่องหมายการค้า การที่ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลางพิพากษาในประเด็นข้อพิพาทที่ว่า โจทก์มีสิทธิห้ามจำเลยทั้งสองขัดขวางหรือกระทำการใด ๆ อันเป็นการรบกวนโจทก์และธุรกิจของโจทก์หรือไม่ โดยวินิจฉัยว่าจำเลยทั้งสองไม่มีสิทธิในเครื่องหมายการค้าดังกล่าวดีกว่าโจทก์ และเป็นกรณีต่างฝ่ายต่างใช้เครื่องหมายโดยสุจริตตามมาตรา 27 คำสั่งของนายทะเบียนเครื่องหมายการค้าจึงชอบแล้วนั้น จึงเป็นการวินิจฉัยนอกฟ้องนอกประเด็นย่อมเป็นการมิชอบ อุทธรณ์ของจำเลยทั้งสองในปัญหาข้อที่ว่า จำเลยทั้งสองมีสิทธิในเครื่องหมายการค้าคำว่า “เทวินทร์” และ “TAYWIN” ดีกว่าโจทก์หรือไม่นั้น จึงมิใช่ข้อที่ได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วโดยชอบในศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลาง ศาลฎีกาแผนกคดีทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศไม่รับวินิจฉัย
คงมีปัญหาต้องวินิจฉัยตามอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสองเพียงประการเดียวว่า โจทก์มีสิทธิห้ามจำเลยทั้งสองขัดขวางหรือกระทำการใด ๆ อันเป็นการรบกวนโจทก์และธุรกิจของโจทก์ในการใช้เครื่องหมายการค้าคำว่า “TAYWIN ORIGINAL STYLE” ตามคำขอจดทะเบียนเลขที่ 651674 และ 651675 หรือไม่ เห็นว่า ตามคำฟ้องโจทก์กล่าวอ้างว่าจำเลยทั้งสองทำละเมิดต่อโจทก์ด้วยการสมคบกันโอนเครื่องหมายการค้าโดยฝ่าฝืนข้อตกลงตามสัญญาให้ใช้สิทธิเพื่อให้จำเลยที่ 2 อาศัยทะเบียนการค้ามาดำเนินคดีอาญากับโจทก์และร้านค้าของโจทก์อันเป็นการทำลายชื่อเสียงและธุรกิจของโจทก์ และจำเลยที่ 1 ขัดขวางการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของโจทก์โดยการอุทธรณ์คัดค้านคำสั่งนายทะเบียนเครื่องหมายการค้าที่ให้รับจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของโจทก์ตามมาตรา 27 ของพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ.2534 นั้น เมื่อคดีรับฟังได้เป็นที่ยุติโดยไม่มีคู่ความฝ่ายใดอุทธรณ์ว่า จำเลยที่ 1 มีสิทธิตามกฎหมายที่จะโอนเครื่องหมายการค้าตามฟ้องให้แก่จำเลยที่ 2 ได้ การโอนเครื่องหมายการค้าดังกล่าวจึงไม่เป็นการกระทำละเมิด ส่วนการที่โจทก์นำสืบว่าจำเลยที่ 2 อ้างสิทธิทางทะเบียนดังกล่าวเพื่อดำเนินคดีอาญาแก่โจทก์อันเป็นการขัดขวางการดำเนินธุรกิจของโจทก์และทำให้โจทก์เสื่อมเสียชื่อเสียง ตามหนังสือบอกกล่าวการโอนสิทธิยืนยันการบอกเลิกสัญญาอนุญาตให้ใช้เครื่องหมายการค้าคำว่า “เทวินทร์” และ “TAYWIN” ขอให้กระทำการและงดเว้นกระทำการ นั้น เห็นว่า การที่จำเลยที่ 2 แจ้งต่อโจทก์ให้โจทก์และผู้เกี่ยวข้องระงับการใช้ แสดง จำหน่าย สั่งเข้า มีไว้เพื่อจำหน่ายซึ่งสินค้าและผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ภายใต้เครื่องหมายการค้าคำว่า “เทวินทร์” และ “TAYWIN” ภายในระยะเวลาที่กำหนด หากเพิกเฉยจะดำเนินการตามกฎหมายแก่ผู้ใช้ ผู้ละเมิดสิทธิ ผู้เลียน ผู้ปลอม ผู้ลวงขายสินค้าดังกล่าวโดยมิชอบจนถึงที่สุดต่อไป โดยไม่ปรากฏตามทางนำสืบของโจทก์ว่าจำเลยที่ 2 ได้ดำเนินคดีอาญาต่อโจทก์อันเป็นการขัดขวางการดำเนินธุรกิจของโจทก์และทำให้โจทก์เสื่อมเสียชื่อเสียงแต่ประการใด หรือโจทก์ได้รับความเสียหายอย่างใด ข้ออ้างของโจทก์จึงเป็นเหตุการณ์ในอนาคตซึ่งไม่แน่ว่าจะเกิดขึ้นหรือไม่ ในขณะฟ้องโจทก์จึงยังไม่ถูกโต้แย้งสิทธิและไม่อาจขอบังคับให้ห้ามกระทำการใดที่ยังไม่เกิดขึ้นได้
ส่วนการที่จำเลยที่ 1 คัดค้านการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของโจทก์ตามคำขอจดทะเบียนเลขที่ 651674 และ 651675 และอุทธรณ์คำสั่งของนายทะเบียนเครื่องหมายการค้าที่รับจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของโจทก์นั้น เห็นว่า เป็นการที่จำเลยที่ 1 ใช้สิทธิในฐานะเจ้าของเครื่องหมายการค้าที่ได้รับการจดทะเบียนตามขั้นตอนและภายในระยะเวลาที่กฎหมายกำหนดตามบทบัญญัติมาตรา 27 ของพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ.2534 ไม่อาจถือได้ว่าเป็นการใช้สิทธิโดยไม่สุจริตหรือขัดขวางหรือกระทำการอันเป็นการรบกวนโจทก์และธุรกิจของโจทก์ในการใช้เครื่องหมายการค้า คำว่า “TAYWIN ORIGINAL STYLE” แต่อย่างใด โจทก์จึงไม่อาจขอบังคับให้ห้ามจำเลยทั้งสองขัดขวางหรือกระทำการใด ๆ อันเป็นการรบกวนโจทก์และธุรกิจของโจทก์ในการใช้เครื่องหมายการค้าคำว่า “TAYWIN ORIGINAL STYLE” อุทธรณ์ของจำเลยทั้งสองในข้อนี้ฟังขึ้น ส่วนปัญหาอื่นไม่จำต้องวินิจฉัยเนื่องจากไม่ทำให้ผลแห่งคดีเปลี่ยนแปลง
พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกคำขอให้ห้ามจำเลยทั้งสองขัดขวางหรือกระทำการใด ๆ อันเป็นการรบกวนโจทก์และธุรกิจของโจทก์ในการใช้เครื่องหมายคำว่า “TAYWIN ORIGINAL STYLE” นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลาง ค่าฤชาธรรมเนียมในชั้นนี้ให้เป็นพับ
