แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในการโฆษณาหาเสียงของจำเลยทั้งสิบสองมีการเล่นดนตรีพื้นบ้านประเภทสะล้อซอซึง บนรถยนต์บรรทุกในขบวนรถหาเสียง การที่จำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่มจาวเชียงคำยืนปราศรัยอยู่บนรถยนต์บรรทุกหกล้อ โดยมีจำเลยที่ 2 ถึงที่ 12 ยืนอยู่บนรถยนต์บรรทุกคันดังกล่าวร่วมกับจำเลยที่ 1 เมื่อขบวนรถหาเสียงเข้าพื้นที่เลือกตั้งเขตของตน การเล่นดนตรีพื้นบ้านประเภทสะล้อซอซึงในพฤติการณ์ดังกล่าวจึงถือได้ว่าจำเลยทั้งสิบสองซึ่งเป็นผู้สมัครกระทำการเพื่อจูงใจผู้มีสิทธิเลือกตั้งให้ลงคะแนนเลือกตั้งแก่ตนเอง โดยทำการโฆษณาหาเสียงเลือกตั้งด้วยการจัดให้มีมหรสพหรือการรื่นเริงใด ๆ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติการเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น พ.ศ.2545 มาตรา 57, 118 ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83 และเพิกถอนสิทธิการเลือกตั้งมีกำหนด 10 ปี
จำเลยทั้งสิบสองให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสิบสองมีความผิดตามพระราชบัญญัติการเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น พ.ศ.2545 มาตรา 57 (3) วรรคสอง, 118 จำคุกคนละ 1 ปี และปรับคนละ 20,000 บาท ไม่ปรากฏว่าจำเลยทั้งสิบสองได้รับโทษจำคุกมาก่อน โทษจำคุกให้รอไว้มีกำหนด 2 ปี ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 56 ไม่ชำระค่าปรับให้จัดการตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 29, 30 ให้เพิกถอนสิทธิเลือกตั้งของจำเลยทั้งสิบสองมีกำหนดคนละ 10 ปี
จำเลยทั้งสิบสองอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 5 พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงที่คู่ความไม่โต้เถียงกันในชั้นนี้รับฟังเป็นยุติได้ในเบื้องต้นว่า เมื่อวันที่ 25 เมษายน 2546 ผู้อำนวยการการเลือกตั้งประจำเทศบาลตำบลเชียงคำ อำเภอเชียงคำ จังหวัดพะเยา ประกาศให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาเทศบาลตำบลเชียงคำ อันเนื่องมาจากการครบวาระการดำรงตำแหน่งของสมาชิกสภาท้องถิ่น หรือผู้บริหารท้องถิ่นในวันที่ 8 มิถุนายน 2546 โดยมีจำนวนสมาชิกสภาเทศบาลที่จะเลือกตั้งจำนวน 12 คน แบ่งเป็น 2 เขตเลือกตั้ง เขตเลือกตั้งละ 6 คน จำเลยที่ 1 ถึงที่ 6 สมัครรับเลือกตั้งเขตเลือกตั้งที่ 2 จำเลยที่ 7 ถึงที่ 12 สมัครรับเลือกตั้งเขตเลือกตั้งที่ 1 ในนามกลุ่มจาวเชียงคำ โดยมีจำเลยที่ 1 เป็นหัวหน้ากลุ่ม ต่อมาวันที่ 7 มิถุนายน 2546 เวลากลางวัน อันเป็นระยะเวลาภายใน 60 วัน ก่อนครบวาระการดำรงตำแหน่งจนถึงวันเลือกตั้งและภายในเขตรับสมัครเลือกตั้ง จำเลยทั้งสิบสองร่วมกันทำการโฆษณาหาเสียงเลือกตั้งโดยจัดขบวนรถแห่ไปตามถนนในเขตเทศบาลตำบลเชียงคำ มีจำเลยที่ 1 เป็นผู้พูดปราศรัยหาเสียง ส่วนจำเลยที่ 2 ถึงที่ 12 ปรากฏตัวบนรถเมื่อขบวนแห่เข้าเขตเลือกตั้งของตน โดยในขบวนแห่ดังกล่าวมีรถคันหนึ่งบรรทุกนักดนตรีและมีเครื่องเล่นดนตรีพื้นบ้านประเภทสะล้อซอซึง อยู่ในรถด้วย
คดีมีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาโจทก์ว่า จำเลยทั้งสิบสองจัดให้มีมหรสพหรือการรื่นเริงต่าง ๆ โดยมีการเล่นดนตรีพื้นบ้านประเภทสะล้อซอซึง ขณะมีการโฆษณาหาเสียงเลือกตั้งอันเป็นความผิดตามฟ้องหรือไม่ พยานหลักฐานที่โจทก์นำสืบมาฟังได้โดยปราศจากข้อสงสัยว่า ในการโฆษณาหาเสียงของจำเลยทั้งสิบสองมีการเล่นดนตรีพื้นบ้านประเภทสะล้อซอซึงบนรถยนต์บรรทุกในขบวนรถหาเสียง การที่จำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่มจาวเชียงคำยืนปราศรัยอยู่บนรถยนต์บรรทุกหกล้อ โดยมีจำเลยที่ 2 ถึงที่ 12 ยืนอยู่บนรถยนต์บรรทุกคันดังกล่าวร่วมกับจำเลยที่ 1 เมื่อขบวนรถหาเสียงเข้าพื้นที่เลือกตั้งเขตของตน การเล่นเครื่องดนตรีพื้นบ้านประเภทสะล้อซอซึงในพฤติการณ์ดังกล่าวจึงถือได้ว่า จำเลยทั้งสิบสองซึ่งเป็นผู้สมัครกระทำการเพื่อจูงใจผู้มีสิทธิเลือกตั้งให้ลงคะแนนเลือกตั้งแก่ตนเองโดยทำการโฆษณาหาเสียงเลือกตั้งด้วยการจัดให้มีมหรสพหรือการรื่นเริงใด ๆ อันเป็นระยะเวลาภายใน 60 วัน ก่อนครบกำหนดวาระการดำรงตำแหน่งสมาชิกสภาท้องถิ่นจนถึงวันเลือกตั้งสมาชิกสภาเทศบาลตำบลเชียงคำ จำเลยทั้งสิบสองจึงมีความผิดตามที่โจทก์ฟ้อง พยานหลักฐานที่จำเลยทั้งสิบสองนำสืบยังไม่พอฟังหักล้างพยานหลักฐานของโจทก์ได้ ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 5 พิพากษามานั้น ไม่ต้องด้วยความเห็นของศาลฎีกา ฎีกาของโจทก์ฟังขึ้น
พิพากษากลับ ให้บังคับตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
