แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ปัญหาที่คู่ความฎีกาขึ้นมานั้น หากเป็นข้อที่มิได้ว่ากันมาแล้วในศาลอุทธรณ์ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยและบริวารออกจากอาคารเลขที่ ๖๗๔/๑๗ คืนอาคารให้โจทก์ในสภาพเรียบร้อย
จำเลยให้การว่า จำเลยทำสัญญาเช่ากับนายบุญส่ง และไม่ได้เป็นฝ่ายผิดสัญญา ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงินให้โจทก์พร้อมด้วยดอกเบี้ย ให้จำเลยและบริวารออกไปจากห้องพิพาท และส่งคืนโจทก์ในสภาพเรียบร้อย ให้จำเลยชำระค่าเสียหายนับแต่วันฟ้องจนกว่าจะออกไปจากห้องพิพาท
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เฉพาะในส่วนที่เกี่ยวกับค่าเสียหาย
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยฎีกาประการแรกว่า จำเลยได้เสียเงินค่าก่อสร้างตึกแถวพิพาทเป็นเงิน บาท (ไม่ได้ระบุจำนวนเงิน) และเสียเงินค่าต่อสัญญาให้นายบุญส่งอีก ๖๐,๐๐๐ บาท สัญญาระหว่างจำเลยกับนายบุญส่งจึงเป็นสัญญาต่างตอบแทนยิ่งกว่าสัญญาเช่า เมื่อนายบุญส่งตกลงให้จำเลยเช่าอยู่ถึงปี พ.ศ. ๒๕๓๖ โจทก์จึงไม่มีสิทธิฟ้องขับไล่จำเลย ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยมิได้อุทธรณ์ปัญหาข้อนี้ขึ้นมาในชั้นอุทธรณ์ จึงเป็นข้อที่มิได้ว่ากล่าวกันมาแล้วในชั้นศาลอุทธรณ์ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย
พิพากษายืน ให้จำเลยใช้ค่าทนายความชั้นฎีกาแทนโจทก์เป็นเงิน ๖๐๐ บาท
