แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เงินประจำตำแหน่ง เงินค่ารับรองและเงินช่วยเหลือค่าที่พักของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรมิใช่เงินเดือน ทั้งตำแหน่งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรมิใช่ข้าราชการเงินทั้ง 3 ประเภทจึงไม่อยู่ในความหมายของเงินเดือนของข้าราชการหรือลูกจ้างของ รัฐบาล ตามป.วิ.พ. มาตรา 286(2) โจทก์ย่อมขอบังคับคดีได้ กรณีนี้ไม่มีกฎหมายให้อำนาจศาลกำหนดเงินจำนวนตามที่เห็นสมควร เพื่อมิให้ต้องรับผิดในการบังคับคดีดังเช่นกรณีตาม ป.วิ.พ. มาตรา 286 (1) (3) (4)
ย่อยาว
คดีนี้สืบเนื่องจากศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชำระหนี้แก่โจทก์ แต่จำเลยทั้งสองไม่ชำระหนี้ตามคำพิพากษา
ต่อมาโจทก์ยื่นคำร้องว่าจำเลยที่ ๑ เป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดยะลา มีรายได้จากเงินประจำตำแหน่ง เงินค่ารับรอง และเงินช่วยเหลือค่าที่พักประมาณเดือนละ ๒๐,๐๐๐ บาท โจทก์ขอให้ศาลมีคำสั่งอายัดเงินได้ของจำเลยที่ ๑ โดยให้รัฐสภาส่งเงินอายัดเดือนละ๕,๐๐๐ บาท มายังศาลชั้นต้นเพื่อชำระหนี้แก่โจทก์ตามคำพิพากษาจนครบถ้วน
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งยกคำร้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ศาลชั้นต้นออกหมายอายัดเงินจำนวนเดือนละ ๕,๐๐๐ บาท ไปยังรัฐสภาให้ส่งเงินมายังศาลชั้นต้นเพื่อชำระหนี้ตามคำพิพากษาแก่โจทก์จนครบ
จำเลยที่ ๑ ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า เงินทั้ง ๓ ประเภทที่โจทก์ร้องขออายัดได้แก่ เงินประจำตำแหน่ง เงินค่ารับรองและเงินช่วยเหลือค่าที่พักของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ซึ่งเห็นได้โดยแจ้งชัดและเข้าใจได้โดยไม่ต้องอธิบายว่ามิใช่เงินเดือนทั้งตำแหน่งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรมิใช่ข้าราชการ เงินทั้ง ๓ ประเภท จึงไม่อยู่ในความหมายของเงินเดือนของข้าราชการหรือลูกจ้างของรัฐบาล ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๘๖(๒) โจทก์ย่อมขอบังคับคดีได้ ส่วนที่จำเลยที่ ๑ ฎีกาว่า ถ้าจำเลยที่ ๑ ถูกอายัดเงินดังกล่าวเป็นจำนวน ๕,๐๐๐ บาท แล้ว จะทำให้จำเลยที่ ๑ อยู่ในฐานะลำบากขัดสนเป็นอย่างยิ่ง ทำให้เป็นอุปสรรคในการปฏิบัติหน้าที่ฝ่ายนิติบัญญัติในฐานะสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรนั้น เห็นว่าการที่โจทก์ขออายัดเงินของจำเลยที่ ๑ เพียงเดือนละ ๕,๐๐๐ บาท แทนที่จะขออายัดทั้งหมดตามสิทธิ ย่อมเป็นคุณแก่จำเลยที่ ๑ อยู่แล้วกรณีนี้ไม่มีกฎหมายให้อำนาจศาลกำหนดเงินจำนวนตามที่เห็นสมควรเพื่อมิให้ต้องรับผิดในการบังคับคดีดังเช่นกรณีตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๘๖(๑)(๓)(๔)
พิพากษายืน.
