แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ตายเป็นฝ่ายก่อเหตุวิวาทและทำร้ายร่างกายจำเลยก่อน โดยจำเลยไม่ได้สมัครใจวิวาทด้วย การที่จำเลยแทงผู้ตายเนื่องจากถูกผู้ตายใช้ขวดเปล่าขว้างถูกหน้าผากจำเลยและใช้ไม้ไผ่ตันตีทำร้ายร่างกายจำเลยก่อน จำเลยย่อมมีสิทธิที่จะแทงผู้ตายเพื่อป้องกันตัวได้ และที่ผู้ตายถูกจำเลยใช้มีดแทงถึง 3 แห่ง ที่หน้าอกซ้าย หน้าอกขวาและต้นขาซ้ายนั้น เกิดจากการชุลมุนกอดรัดกันขณะจำเลยถูกทำร้ายล้มลงแล้ว จำเลยไม่มีโอกาสเลือกแทงผู้ตายได้ การกระทำของจำเลยจึงเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘
จำเลยให้การรับว่าใช้มีดแทงผู้ตายจริง แต่กระทำไปเพื่อป้องกันตัว
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘ ประกอบมาตรา ๖๘, ๖๙ ให้จำคุกจำเลยไว้ ๒ ปี
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ปัญหามีว่า จำเลยแทงผู้ตายโดยป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุหรือไม่ ได้ความจากคำเบิกความของนายสมพร ช้างเจริญ ประจักษ์พยาน โจทก์ว่าผู้ตายชอบดื่มสุราและมักจะวิวาทกับชาวบ้าน วันเกิดเหตุเวลาประมาณ ๑๓.๓๐ นาฬิกา นายสมพรกับผู้ตายนั่งดื่มสุราอยู่ที่บ้านนางยิ้มริมคลองฝั่งตรงข้ามกับบ้านนางสายเตียงที่จำเลยกำลังมุงหลังคาอยู่ ผู้ตายออกไปตะโกนเรียกจำเลยให้ข้ามมาหา จำเลยลงจากหลังคาบ้านนางสายเตียงเดินข้ามสะพานข้ามคลองมาหาผู้ตาย ผู้ตายส่งแก้วสุราให้จำเลยแล้วถามจำเลยว่าเรียกตั้งนานทำไมไม่มา จำเลยตอบว่ากำลังมุงหลังคาอยู่มาไม่ได้และไม่ยอมดื่มสุรา ขณะจำเลยจะหันหลังกลับผู้ตายหยิบขวดเปล่าจากใต้พื้นแคร่ขว้างไปถูกบริเวณหน้าผากจำเลย จำเลยล้มลงกับพื้น จากนั้นผู้ตายได้ฉวยไม้ไผ่ตันเข้าไปหาจำเลยแล้วเกิดกอดปล้ำชกต่อยกันจนกระทั่งจำเลยใช้มีดปลายแหลมใบมีดยาว ๑ คืบ และด้ามยาม ๑ คืบ ใบมีดกว้างประมาณ ๑ นิ้ว ที่นำติดตัวมาแทงผู้ตายถึงแก่ความตาย ศาลฎีกาเห็นว่าผู้ตายเป็นฝ่ายก่อเหตุวิวาทและทำร้ายร่างกายจำเลยก่อน โดยจำเลยซึ่งมิได้ดื่มสุราไม่ได้สมัครใจวิวาทด้วย การที่จำเลยแทงผู้ตาย เนื่องจากถูกผู้ตายใช้ขวดเปล่าขว้างถูกหน้าผากจำเลยและใช้ไม่ไผ่ตันขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางโตขนาดเหรียญบาท ยาว ๑ ศอกเศษทำร้ายร่างกายจำเลยก่อน จำเลยย่อมมีสิทธิที่จะแทงผู้ตายเพื่อป้องกันตัวได้ การที่ผู้ตายถูกจำเลยใช้มีดซึ่งจำเลยใช้งานแทงถึง ๓ แห่ง คือที่หน้าอกซ้าย หน้าอกขวาและต้นขาซ้ายนั้น เกิดจากการชุลมุนกอดรัดกันขณะจำเลยถูกทำร้ายล้มลงแล้ว จำเลยไม่มีโอกาสเลือกแทงผู้ตายได้ การกระทำของจำเลยจึงเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ ศาลอุทธรณ์พิพากษาชอบแล้ว ฎีกาของโจทก์ฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน
