แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่ผู้ตายเมาได้เงื้อขวานจะทำร้ายจำเลยก่อน จำเลยจึงใช้ขวานทำร้ายผู้ตาย 1 ทีถูกที่เหนือขมับซ้ายเป็นบาดแผลยาว 3.9 ซ.ม. ลึกจดกระโหลกศีรษะเล็กน้อย ผู้ตายอยู่ได้ 9 วันตาย โจทก์มิได้นำสืบว่าผู้ตายได้ตายด้วยบาดแผลนี้หรือไม่ ดังนี้การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวไม่เกินสมควรแก่เหตุ
ย่อยาว
อัยการและย่าของผู้ตายร่วมกันเป็นโจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยใช้ขวานฟัน ป. มีบาดแผลสาหัส ป.อยู่ได้ ๙ วันตาย ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.อาญา ม. ๒๕๑ จำเลยปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นเห็นว่า ผู้ตายจะทำร้ายจำเลย จำเลยจึงทำร้ายเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ อย่างไรก็ดีจะลงโทษจำเลยตามบาทที่โจทก์ขอมาไม่ได้ เพราะโจทก์มิได้นำสืบว่าผู้ตายได้ตายเพราะแผลที่ถูกทำร้าย พิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ผู้ตายจะตายด้วยพิษบาดแผลที่ถูกจำเลยทำร้ายหรืไม่ โจทก์มิได้นำสืบแตจำเลยนำแพทย์ผู้ชันสูตรพลิกศพาสืบได้ว่า บาดแผลของผู้ตายรักษาไม่เกิน ๑๕วันก็ตาย การตายของผู้ตายมิได้ตายด้วยพิษบาดแผล เมื่อข้อแก้ตัวของจำเลยที่ทำร้ายฟังไม่ขึ้น ก็ลงโทษฐานทำร้ายร่างกายได้ พิพากษากลับให้จำคุก ๑ ปี ตาม ก.ม. อาญา ม. ๒๕๔
จำเลยและนางพลอยคุ้มครอง ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อเท็จจริง เชื่อว่าผู้ตายเมาได้เงื้อขวานจะทำร้ายก่อน เห็นว่าผู้ตายเป็นผู้ก่อก่อน จำเลยก็มีเหตุจะอ้างได้ในการที่ได้กระทำลงไป ตามใบชันสูตรบาดแผลปรากฏเพียงว่า แผลเหนือขมับซ้ายเป็นบาดแผลยาว ๓.๙ ซ.ม. ลึกจดกระโหลกศีรษะเล็กน้อย การตายของผู้ตายจะเนื่องมาจากบาดแผลนี้เพียงใดหรือไม่ โจทก์มิได้นำสืบเป็นฟ้องด้วยศาลชั้นต้นที่วินิจฉัยว่า การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวไม่เกินสมควรแก่เหตุ
พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง
