แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเมาสุราและโกรธ ข.ภริยาที่บ่าว่าได้หยิบหอกปลายข้าวพุ่งไปโดยเจตนาจะให้ถูก ช.ด้วยกำลังโทษะ แต่พลั้งพลาดไปถูก ล.ตาย ดังนี้ ถือว่าจำเลยฆ่า ล. โดยพลั้งพลาด และไม่เจตนาตามมาตรา 251,44
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้หอกพุ่งทำร้ายร่างกาย ซ.ภริยาจำเลยโดยเจตนาห่า แต่ ซ.หลบเสียทันจึงไม่ถูก หอกที่จำเลยพุ่งได้พลั้งพลาดไปถูก ล.ตาย ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙ ,๔๓,๔๔ ,๒๔๙ และ ๖๐ จำเลยให้การว่า ตั้งใจหยิบไม้พุ่งขู่เพื่อให้ ช.หยุดบ่นว่าจำเลยแต่หยิบไม้ผิดไป หยิบเอาหอกพุ่งไปถูก ล.ตายโดยไม่ได้ตั้งใจจะให้ถูก ช. หรือ ส.
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า จำเลยหาได้มีเจตนาจะกระทำแก่ ช.ไม่ เมื่อไม่มีเจตนาจะกระทำแก่ ช.ก็จะลงโทษฐานกระทำแก่ ล.โดยพลั้งพลาดตามมาตรา ๔๔ ไม่ได้ และลงโทษฐานกระทำโดยประมาทตามมาตรา ๒๕๒ ก็ไม่ได้ พิพากษายกฟ้อง ริบหอกของกลาง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยได้เจตนาจะฆ่า ช. จำเลยผิดเพียงฐานฆ่า ล.โดยพลั้งพลาดและไม่เจตนาตามมาตรา ๒๕๑,๔๔ และฐานพยายามทำร้าย ช.ตามมาตรา ๒๔๕,๖๐ เท่านั้น พิพากษากลับ ให้จำคุกจำเลย ๓ ปีตามมาตรา ๒๕๔ ,๔๔ อันเป็นบทหนักสถานเดียว ปราณีลดโทษตามมาตรา ๕๙ คงจำคุก ๒ ปี ริบหอกของกลาง
จำเลยฝ่ายเดียวฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า การฆาตกรรมรายนี้เกิดขึ้นเนื่องจากความเมาสุราของจำเลยแล้วพูดบ่นพึมพำ ช. พูดบ่นว่าจำเลยมีความโกรธและยับยั้งสติไม่ได้ จึงได้หยิบหอกปลายข้าวพุ่งไปโดยเจตนาจะให้ถูก ช.ภรรยายด้วยกำลังโทษะ แต่พลั้งพลาดไปถูก ล.ถึงตาย จำเลยไม่พ้นความผิด ให้ยกฎีกา
พิพากษายืน
