แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เช่าอสังหาริมทรัพย์เกิน 3 ปี โดยมิได้ทำหนังสือและจดทะเบียนนั้น แม้ไม่ได้ฟ้องร้องเป็นแต่เพียงจำเลยอ้างเพื่อขอบังคับเกิน 3 ปีก็ไม่ได้เหมือนกัน
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากห้องเช่าเพราะไม่ชำระค่าเช่าติดต่อกันมา ๕ เดือน และโจทก์ได้บอกเลิกสัญญาเช่าแล้ว
จำเลยให้การว่าเช่าห้องแถวจากนายกิมโหย่งเพื่ออยู่อาศัยและทำการค้ามีกำหนด ๑๒ ปี ได้เสียเงินกินเปล่าให้ ๑๕๐๐๐ บาท จำเลยติดต่อขอชำระค่าเช่าให้นายกินโหย่ง ๆ ไม่ยอมรับ จำเลยไม่ทราบว่านายกินโหย่างโอนขายห้องให้แก่โจทก์
ศาลจังหวัดพิจิตรวินิจฉัยว่า โจทก์รับซื้อห้องจากนายกินโหย่ง จำเลยเช่าห้องนี้เพื่อทำการค้า ไม่ได้รับความคุ้มครองตาม พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯ ข้อที่จำเลยอ้างว่ามีสัญญาเช่า ๑๒ ปีนั้น ไม่ได้จดทะเบียน คงบังคับได้เพียง ๓ ปี เมื่อเกิน ๓ ปีแล้ว โจทก์มีสิทธิเลิกสัญญาได้ ซึ่งโจทก์มีหลักฐานว่าได้บอกเลิกสัญญาแล้ว จึงพิพากษาให้ขับไล่จำเลย
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตาม ป.พ.พ.มาตรา ๕๓๘ การเช่าอสังหาริมทรัพย์มีกำหนดเวลาเกิน ๓ ปี ถ้ามิได้ทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่จะฟ้องร้องให้บังคับคดีได้เพียง ๓ ปีนั้น จำเลยยกขึ้นกล่าวอ้างขอให้บังคับเกินกว่านั้นหาได้ไม่ จึงพิพากษายืน
