แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พ.ร.บ.ที่ดินในส่วนที่เกี่ยวกับคนต่างด้าว พ.ศ. 2486 ไม่ได้ห้ามเด็ดขาดไม่ให้คนต่างด้าวทำสัญญาซื้อขายที่ดิน และไม่ได้ห้ามเด็ดขาดมิให้คนต่างด้าวได้มาซึ่งที่ดิน
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยขายนาพิพาทให้โจทก์ทำสัญญาซื้อขายกันเอง แต่จำเลยสละสิทธิครอบครองแล้วให้โจทก์เป็นผู้ครอบครองอย่างเป็นเจ้าของตั้งแต่ทำสัญญาซื้อขายกันเองแต่โจทก์ให้จำเลยเช่านารายนี้ บัดนี้จำเลยเอานานี้ไปขายให้ผู้อื่น จึงขอให้แสดงว่า นาเป็นของโจทก์ และขอให้ขับไล่จำเลยห้ามไม่ให้จำเลยเกี่ยวข้อง
จำเลยให้การมีความหลายข้อ มีข้อเดียวซึ่งขึ้นมาสูศาลฎีกาในชั้นนี้ คือ จำเลยว่า โจทก์เป็นภรยาคนเชื้อชาติจีน สัญชาติจีน เป็นคนต่างด้าวโดยเหตุนี้ จำเลยขอให้ศาลชี้ขาดปัญหาข้อกฎหมายว่า สัญญาซื้อขายหรือการเป็นได้มาซึ่งที่ดินเป็นโมฆะตาม พ.ร.บ.ที่ดินในส่วนที่เกี่ยวกับคนต่างด้าว พ.ศ. ๒๔๘๖
ศาลชั้นต้นสั่งว่า สัญญาซื้อขายหรือการได้มาซึ่งที่ดินไม่เป็นโมฆะ
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า พ.ร.บ.ที่ดินวนส่วนที่เกี่ยวกับคนต่างด้าว พ.ศ. ๒๔๘๖ ไม่ได้ห้ามเด็ดขาดไม่ให้คนต่างด้าวทำสัญญาซื้อขายที่ดิน และไม่ได้ห้ามเด็ดขาดมิให้คนต่างด้าวได้มาซึ่งที่ดิน เมื่อเป็นการเช่นนี้ก็ไม่มีเหตุที่จะว่าสัญญาซื้อขายที่ดินหรือการได้มาซึ่งที่ดินเป็นโมฆะ
จึงพิพากษายืน
