แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องด้วยวาจาและศาลบันทึกไว้ว่า จำเลยได้ขับรถยนต์ ชนนายอุ้นไก่ ซึ่งขับรถจักรยานยนต์สวนทางมา ล้มลงบาดเจ็บสาหัส รักษา 45 วันหาย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา ม. 300 ดังนี้ ถือว่าโจทก์ได้ฟ้องด้วยวาจา โดยมีรายละเอียดเกี่ยวกับบาดเจ็บสาหัสตามประมวลกฎหมายอาญา ม.297 แล้ว ศาลจึงบันทึกไว้เช่นนั้น(อ้างฎีกาที่ 1121/2502)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานขับรถยนต์โดยประมาทชนคนบาดเจ็บสาหัสตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๐๐ พระราชบัญญัติจราจรทางยก พ.ศ. ๒๔๗๗ มาตรา ๒๙ (๔), ๖๖
จำเลยให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีผิดตามฟ้อง ลดกึ่งหนึ่ง คงจำคุก ๔๕ วัน
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกาว่า ฟ้องมิได้บรรยายว่าบาดเจ็บของผู้เสียหายเป็นอย่างไร จะฟ้องว่าเป็นบาดเจ็บตามมาตรา ๒๙๗ ไม่ได้ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้ตกอยู่ภายใต้พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแขวงฯ มาตรา ๑๙และโจทก์ฟ้องด้วยวาจาและศาลบันทึกไว้ว่า จำเลยได้ขับรถยนต์ ชนนายอุ้นไก่ ซึ่งขับรถจักรยานยนต์สวนทางมา ล้มลงบาดเจ็บสาหัส รักษา ๔๕ วันหาย แสดงให้เห็นว่า โจทก์ได้ฟ้องด้วยวาจา โดยมีรายละเอียดเกี่ยวกับบาดเจ็บสาหัสแล้ว ศาลจึงบันทึกไว้เช่นนั้น
พิพากษายืน
