แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่จะฟ้องหาว่าจำเลยเลียนแบบอย่างเครื่องหมายการค้านั้น เมื่อไม่ได้ความว่ามีบุคคลหรือบริษัทหรือห้างใดเป็นเจ้าของแล้ว ก็ย่อมจะเอาผิดแก่จำเลยไม่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเป็นเจ้าของร้านค้าทำและมวนยาสูบจำหน่ายใช้ยี่ห้อว่า”เยี่ยงเซ้ง” บังอาจทำและมวนยาสูบโดยทำและใช้เครื่องหมายในการค้าขายเลียนแบบอย่างเครื่องหมายในการค้ายาสูบตราไก่ทองของนายฮั้งหยูกับนายเกียอยู เจ้าของร้านยี่ห้อ”ง้วนเชียงเส็ง” ซึ่งได้จดทะเบียนการค้าไว้แล้วออกจำหน่ายโดยเจตนาทุจริตจะลวงให้ผู้ซื้อหลงว่าเป็นยาสูบเครื่องหมายในการค้าขายตราไก่ทองของผู้เสียหาย ขอให้ลงโทษ
จำเลยให้การปฏิเสธและตัดฟ้องว่าเครื่องหมายตราไก่ทองที่หาว่าจำเลยเลียนนี้นไม่ใช่ของผู้เสียหาย หากเป็นของยี่ห้อ”แต๊ดเชียง”ที่ได้เลิกการค้ายาสูบแล้ว
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา ๒๓๗
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนแต่มีความเห็นแย้งและอนุญาตให้จำเลยฎีกาได้
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาพิจารณาข้อตัดฟ้องของจำเลยที่ว่า เครื่องหมายตราไก่ทองที่หาว่าจำเลยเลียนนั้นไม่ใช่ของนายเกียหยูนายฮั่งหยู หากเป็นของยี่ห้อ”แต๊ดเชียง”ที่ได้เลิกการค้ายาสูบแล้วนั้นก่อนและเห็นว่าเมื่อคำพยานหลักฐานโจทก์ไม่ลงรอบกันฟังเป็น+ไม่ได้ว่า ห้างแต๊ดเชียงเป็นของใครเช่นนี้ ฟ้องโจทก์ที่หาว่าจำเลยเลียนเครื่องหมายตราไก่ทองของนายเกียหยูนายฮั้งหยู จึงฟังไม่ได้ และคดีที่หาว่าเลียนเครื่องหมายเช่นนี้ เมื่อไม่ได้ความว่ามีบุคคลหรือบริษัทหรือห้างใดเป็นเจ้าของ จะเอาผิดแก่จำเลยย่อมไม่ได้ จึงพิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง
