แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การวินิจฉัยว่า คำแจ้งความของจำเลยที่ให้ไว้ต่อพนักงานสอบสวนเป็นการสุจริตใจหรือไม่นั้น เป็นปัญหาข้อเท็จจริง ฉะนั้น จึงต้องห้ามมิให้อุทธรณ์คำพิพากษาของศาลแขวง ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแขวงและวิธีพิจารณาความอาญาในศาลแขวง (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2503 มาตรา 22
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้บังอาจนำความที่รู้อยู่แล้วว่าเป็นเท็จไปแจ้งต่อพนักงานสอบสวนว่านายคนึง พูนพุฒ เป็นผู้ทำให้เกิดเพลิงเผากองฟางของจำเลยโดยประมาท เป็นเหตุให้ตำรวจจับนายคนึงไปควบคุมกักขังไว้ ๑ วัน ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๑๗๒
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลแขวงธนบุรีไต่สวนมูลฟ้องแล้วคดีมีมูลประทับฟ้องไว้พิจารณา แต่พิพากษายกฟ้อง เพราะเห็นว่าจำเลยไปแจ้งความกล่าวหานายคนึงเป็นการแจ้งความโดยสุจริตใจ
โจทก์อุทธรณ์
ศาลแขวงธนบุรีสั่งไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์ เพราะเป็นการอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง
โจทก์อุทธรณ์คำสั่งศาลแขวงธนบุรี
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าโจทก์อุทธรณ์ไม่ได้ ให้ยกคำร้องของโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ฎีกาว่า การวินิจฉัยคำแจ้งความของจำเลยที่ให้ไว้ต่อเจ้าพนักงานสอบสวนเป็นการสุจริตใจหรือปรักปรำโจทก์นั้น เป็นปัญหาข้อกฎหมายซึ่งศาลฎีกาเห็นว่าเรื่องการวินิจฉัยเจตนาของจำเลยเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ที่ศาลอุทธรณ์สั่งยกคำร้องของโจทก์เสียนั้น ชอบแล้ว
พิพากษายืน
