แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เดิมจำเลยเป็นหนี้ค่าซื้อน้ำมันจากโจทก์ และได้ออกเช็คไม่มีเงินให้ โจทก์จึงไปแจ้งความต่อตำรวจ แล้วจำเลยได้ทำสัญญาไว้กับโจทก์ว่าจะใช้หนี้ทั้งหมดให้ โดยจะขายฝากทรัพย์ให้ กับผ่อนชำระเงินจนกว่าจะครบ และออกเช็คให้โจทก์ใหม่เพื่อเป็นประกันว่าจำเลยจะไม่บิดพลิ้ว ไม่ชำระหนี้ตามสัญญา โจทก์ถอนคำร้องทุกข์ ต่อมาจำเลยผิดสัญญาในการผ่อนชำระหนี้อีก โจทก์นำเช็คไปขึ้นเงินธนาคาร ๆ ปฏิเสธการจ่ายเงิน จำเลยย่อมมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3
ย่อยาว
ข้อเท็จจริงได้ความว่า เดิมจำเลยซื้อน้ำมันเชื่อจากโจทก์เป็นเงิน ๑๘๔,๗๘๘ บาท และได้ออกเช็คแต่ไม่มีเงินใช้ตามเช็ค โจทก์ไปแจ้งความต่อตำรวจ จำเลยจึงมาตกลงทำสัญญาขอผ่อนชำระหนี้ให้โจทก์ ฝ่ายโจทก์ก็ถอนคำร้องทุกข์ ในสัญญานั้น จำเลยรับว่าจะใช้หนี้ที่ค้าง ๑๘๔,๗๘๘ บาททั้งหมด โดยจำเลยขอออกเช็คให้ใหม่ ๓ ฉบับ รวมเป็นเงิน ๑๘๔,๗๘๘ บาท และจะทำสัญญาขายฝากทรัพย์เป็นราคารวม ๑๒๐,๐๐๐ บาท ให้โจทก์ ส่วนอีก ๖๔,๗๘๘ บาทนั้น ขอผ่อนชำระเดือนละ ๕,๐๐๐ บาท และมีผู้อื่นจำนองทรัพย์เป็นประกันเงิน ๖๔,๗๘๘ บาทนี้ด้วย ต่อมาจำเลยผิดสัญญาโดยผ่อนชำระหนี้ ๕,๐๐๐ บาทเพียงครั้งเดียว ฝ่ายโจทก์นำเช็คดังกล่าว ๒ ฉบับ จำนวนเงิน ๖๔,๗๘๘ บาทไปขึ้นเงินธนาคาร ๆ ปฏิเสธการจ่ายเงินและเชิญจำเลยผู้สั่งจ่ายไปปิดบัญชี
ศาลชั้นต้นเห็นว่า คู่กรณีไม่มีเจตนาหวังจะให้มีการใช้เงินตามเช็คอย่างจริงจัง ไม่เป็นความผิดตามฟ้อง พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ลงโทษจำเลย
จำเลยฎีกา โดยอ้างฎีกาที่ ๖๖๖/๒๕๐๒ ด้วย
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่จำเลยฎีกาว่าคู่กรณีไม่มีเจตนาจะให้มีการใช้เงินตามเช็ค จำเลยจึงนำโฉนดของ น.ส. เกยูรไปจำนองโจทก์ จำเลยจึงไม่มีความผิดนั้น ข้ออ้างดังนี้ไม่มีพยานหลักฐานสนับสนุน จำเลยให้การแก้คดีว่า จำเลยออกเช็คให้เพื่อประกันการที่จะได้ขายฝากและจำนองทรัพย์แก่โจทก์ เมื่อได้ขายฝากและจำนองแล้ว โจทก์ไม่ยอมคืนเช็คให้ แต่พยานโจทก์ว่าจำเลยออกเช็ค ๓ ฉบับให้โจทก์ เพื่อประกันว่าจำเลยจะไม่บิดพลิ้วไม่ชำระหนี้ตามสัญญา คือ ยอมรับผิดจะใช้หนี้ที่ค้าง ไม่ใช่เพื่อประกันการที่จะได้จัดการขายฝากและจำนอง จำเลยไม่สืบพยาน แต่กลับรับสารภาพ (ในวันนัดสืบพยานจำเลย) ว่าได้กระทำผิดดังฟ้อง ไม่มีทางที่จำเลยจะบิดเบือนข้อเท็จจริงให้จำเลยพ้นผิดไปได้ พิพากษายืน
