แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้มีโคที่ยังใช้งานไม่ได้ไม่มีหน้าที่ต้องนำโคไปทำตั๋วพิมพ์รูปพรรณ์และไม่มีหน้าที่นำสืบแสดงความบริสุทธิของโคนั้น.
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นฟังว่าจำเลยมีโคของกลางมีอายุ ๓,๔ ปียังไม่เข้าเกณฑ์ต้องทำตั๋วรูปพรรณ แต่จำเลยแสดงความบริสุทธิไม่ได้ จึงพิพากษาลงโทษตาม พ.ร.บ.สัตว์พาหนะมาตรา ๓๐
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าฟ้องของโจทก์ไม่สมบูรณ์ ทั้งข้อเท็จจริงก็เชื่อว่าโคของกลางยังไม่เข้าเกณฑ์ต้องทำตั๋วรูปพรรณ คดีจึงไม่ต้องด้วยมาตรา ๒๑ และ ๓๐ จึงพิพากษายกฟ้อง
โจทก์ฎีกาว่า จำเลยต้องแสดงความบริสุทธิต้องทำตั๋วรูปพรรณก็ตาม
ศาลฎีกาเห็นว่าตาม ม.๔ แห่งพ.ร.บ.สัตว์พาหนะ พ.ศ.๒๔๘๒ ได้วิเคราะห์ศัพท์คำว่า “สัตว์พาหนะ” ไว้ว่าหมายถึง ช้าง,ม้า,โค,กระบือ ฯลฯ ซึ่งได้ทำหรือต้องทำตั๋วพิมพ์รูปพรรณ์และตามมาตรา ๒๑ ก็บังคับให้ทำตั๋วรูปพรรณ์ฉะเพาะแต่สัตว์พาหนะที่ถึงขนาดและถึงกำหนดต้องทำตั๋วรูปพรรณเท่านั้น ดังนึ้จำเลยไม่มีหน้าที่จะต้องทำโคที่ยังใช้งานไม่ได้ไปทำตั๋วรูปพรรณ และจำเลยก็ไม่มีหน้าที่นำสืบแสดงความบริสุทธิของโคนั้น จึงพิพากษายืน
