แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คำรับสภาพหนี้ในบันทึกการเปรียบเทียบของอำเภอซึ่งจำเลยลงลายมือชื่อไว้เป็นหลักฐานแสดงการกู้ยืมเป็นหนังสือตาม ่ป.พ.พ. ม.653.
(เทียบฎีกาที่ 865/2493)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกู้เงินโจทก์ไป ๙๐๐ บาท โดยไม่มีสัญญากู้เป็นลายลักษณ์อักษร ถึงกำหนดจำเลยไม่ใช้ โจทก์ไปแจ้งอำเภอจำเลยรับสภาพหนี้กับโจทก์ในบันทึกการเปรียบเทียบคดีแพ่งทางอำเภอว่าจำเลยได้กู้เงินโจทก์ไป ๘๐๐ บาท แต่ได้ชำระให้แล้ว
จำเลยปฏิเสธว่าไม่ได้กู้เงินโจทก์ บันทึกของอำเภอเป็นคำเปรียบเทียลจะถือเป็นหลักฐานรับสภาพหนี้หรือหนังสือกู้ยืมไม่ได้
ในวันพิจารณาโจทก์จำเลย รับกันว่าเอกสารบันทึกการเปรียบเทียบที่โจทก์อ้างถูกต้องกับความจริง ต่างขอให้วินิจฉัยว่าเอกสารฉบับนี้เป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืมเป็นหนังสือ ตาม ป.พ.พ. ม.๖๕๓ หรือไม่ ถ้าเป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืมจำเลยยอมใช้เงินและดอกเบี้ยตามฟ้อง ถ้าเอกสารนี้ไม่เป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืมโจทก์ยอมแพ้
ศาลชั้นต้นสั่งงดสืบพยานแล้วเห็นว่าเอกสารที่โจทก์อ้างยังไม่พอเป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืมเงินเป็นหนังสือลงลายมือชื่อผู้ยืมตาม ป.พ.พ. ม.๖๕๓ พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยให้การไว้ในเอกสารนั้นว่าจำเลยได้ยืมเงินของโจทก์ไปใช้หนี้นางสด ๘๐๐ บาทจริงและได้ลงนามไว้ในคำให้การนั้นด้วย หากแต่เถียงว่าชำระแล้ว เป็นหลักฐานตามความหมายใน ป.พ.พ. ม.๖๕๓ แล้ว จำเลยต้องแพ้คดีตามที่คู่ความท้ากันไว้ พิพากษากลับให้จำเลยใช้เงิน ๘๐๐ บาทและดอกเบี้ย
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์.
