แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
กฎกระทรวงมหาดไทยออกตามความในมาตรา 18 แห่ง พรบ คนเข้าเมือง 2474 (ฉะบับที่ 3) ข้อ 4 พรบ คนเข้าเมือง 2480 ม. 43 คนต่างด้าวนำบุตรซึ่งมีอายุต่ำกว่า 12 ปี เข้ามาในประเทศไทยโดยไม่ขอใบสำคัญแสดง++ที่อยู่และไม่แจ้งการเข้ามาของเด็กนั้น ๆ ไม่มีผิดตาม พรบ คนเข้าเมือง พ.ศ. 2470 และ 2474
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเป็นคนต่างด้าวได้รับ อนุญาตให้เข้าประเทศไทย จำเลยได้นำเด็กชาย++ ฮวดบุตรของ จำเลยซึ่งมีอายุต่ำกว่า ๑๒ ปี เข้ามาด้วย เมื่อ พ.ศ. ๒๔๗๕ จำเลยได้ ไปขอใบสำคัญถิ่นที่อยู่ในประเทศไทยที่กองตรวจคนเข้าเมือง แต่ไม่ได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานว่าได้นำเด็กชาย ไค่ฮวดเข้ามาด้วย โจทก์ขอให้ ลงโทษ จำเลยตาม พระราชบัญญัติคนเข้าเมือง พ.ศ. ๒๔๗๐ มาตรา ๑๕ ๑๘ และแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. ๒๔๗๔ มาตรา ๗ กฎ กระทรวงมหาดไทยออกตามความในมาตรา ๑๘ แห่ง พระราชบัญญัติคนเข้าเมืองแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. ๒๔๗๔ (ฉะบับที่ ๓ ) ข้อ ๔ พระราชบัญญัติคนเข้าเมือง พ.ศ. ๒๔๘๐ มาตรา ๔๓
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยไม่มีผิดตาม พระราชบัญญัติคนเข้าเมือง พ.ศ. ๒๔๗๐ และ ๒๔๗๔ ซึ่งเป็น กฎหมายใช้อยุ่ในเวลานั้น จึง พิพากษายกฟ้อง โจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า บทมาตราต่าง ๆ ในพระราชบัญญัติคนเข้าเมืองคนต่างด้าวอายุต่ำกว่า ๑๒ ปี เข้ามาในประเทศไทยได้โดยไม่ต้องขอใบสำคัญถิ่นที่อยู่และไม่มีบทมาตรา ใดบังคับให้แจ้งการเข้าของเด็กนั้น ๆ ที่ โจทก์ขอให้ ลงโทษ จำเลยโดยอ้างว่า ไม่แจ้งการเข้ามาของเด็ก จึงฟังไม่ขึ้น จริงอยู่ตามกฎกระทรวงซึ่งออกตามความใน พระราชบัญญัตินั้น มีแบบคำร้องซึ่งมีช่องระบุให้แจ้งการเข้ามาของเด็กดังนี้ แต่เมื่อผู้ร้องมิได้แจ้งการเข้ามาของเด็กดังนี้ แต่เมื่อผู้ร้องมิได้แจ้งข้อความเกี่ยวกับการเข้ามาของเด็กนั้นแล้ว ก็ไม่บทมาตรา ใดวางกำหนดโทษ จึง พิพากษายืนตาม ศาลล่างทั้งสอง
