เรื่อง เช่าซื้อ ค้ำประกัน
ใช้เวลาอ่านประมาณ 1 นาที
เมื่อหนี้ค่าเช่าซื้อแต่ละงวดมีกำหนดเวลาชำระไว้ตามเวลาแห่งปฏิทิน การที่จำเลยที่ 1 ไม่ชำระค่าเช่าซื้องวดที่ 21 ตามกำหนด จำเลยที่ 1 จึงตกเป็นผู้ผิดนัดโดยมิพักต้องเตือนเลยตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 204 วรรคสอง คือ วันที่ 6 เมษายน 2558 หาใช่จะต้องให้จำเลยที่ 1 ผิดนัดชำระค่าเช่าซื้อสามงวดติดต่อกันแล้วจึงจะถือว่าวันผิดนัด ซึ่งกรณีดังกล่าวเป็นเรื่องของการใช้สิทธิบอกเลิกสัญญาเท่านั้น เมื่อจำเลยที่ 2 ได้รับหนังสือบอกกล่าวจากโจทก์ในวันที่ 20 กรกฎาคม 2558 ซึ่งเป็นเวลาภายหลังจากพ้นกำหนดหกสิบวันนับแต่วันที่จำเลยที่ 1 ผิดนัดแล้ว จำเลยที่ 2 ผู้ค้ำประกันจึงหลุดพ้นจากความรับผิดในดอกเบี้ยและค่าสินไหมทดแทนที่เกิดขึ้นภายหลังจากพ้นกำหนดดังกล่าวตาม ป.พ.พ. มาตรา 686 วรรคหนึ่งและวรรคสอง เมื่อค่าขาดราคาเป็นค่าเสียหายที่เกิดจากการขายรถยนต์ที่เช่าซื้อเมื่อวันที่ 8 ตุลาคม 2558 ซึ่งพ้นกำหนดหกสิบวันแล้ว จำเลยที่ 2 จึงไม่ต้องรับผิด
